26.3.2012 | 23:32
Στιγμές
ήταν εκείνο το Πάσχα στον κήπο που καθόμουν μόνη, που ένοιωθα πολύ μόνη, πολύ φυλακισμένη, που άφησες το "forte" σου και ήρθες και μ' ακούμπησες στους ώμους απαλά και τρυφερά και ζήτησες την άδεια να μου μιλήσεις... Να έφταιγε το αστείο ρούχο μου; Και να φανταστείς, είχα ντραπεί τόσο... φυσικά το φόρεσα επίτηδες, και φυσικά αισθάνομαι σαν εκείνη τη "φιγούρα". Ήταν άδολο όμως. Ήταν humor.
