16.5.2017 | 01:41
Στην αγαπημένη μου Client.
Καψούρα.Τώρα τα καταλαβαίνω. Εγώ που κορόιδευα. Τώρα που δεν μπορώ να κοιμηθώ εξ αιτίας σου, καταλαβαίνω.Τώρα που σε σκέφτομαι να κοιμάσαι μαζί του και κοκκινίζουν και τα αφτιά μου.Δεν θα φύγεις από εκείνον. Το ξέρω.Αλλά τι να κάνω;Πως να το σταματήσω;Το ότι σε βλέπω κάθε μέρα και καθόμαστε δίπλα δίπλα τόσες ώρες, δεν βοηθάει καθόλου να ξέρεις. Θα φύγω από την δουλειά. Μάλλον δεν θα σε ξαναδώ.Μάλλον δεν θα ξαναγελάσουμε με τους απέναντι και τον διευθυντή.Μάλλον δεν θα ξαναεκτυπώσουμε αστείες εικόνες να τις κολλάμε ο ένας στο γραφείο του άλλου. Μάλλον δεν θα ξανακάνουμε την κίνηση με το δάχτυλο στο κεφάλι του "Thinking Black Guy" κάθε φορά που κάποιος από εμάς κάνει λάθος. Εσύ θα συνεχίσεις την ζωή σου με αυτόν. Μακάρι να είσαι ευτυχησμένη. Μακάρι να μην ξαναπάς ποτέ στην δουλειά με πρισμένα μάτια από το κλάμα.Τουλάχιστον δεν θα ξαναξενυχτίσω ακούγοντας Moby για εσένα.Πως την πάτησα μαζί σου έτσι;Να σου μιλήσω;Πως να τα πω αυτά με 120 σφυγμούς; Και τι θα κάνεις αν τα ακούσεις;Τίποτα. Θα σου μιλήσω την τελευταία ημέρα.Ήσουν ένα πυροτέχνημα. Που κράτησε 2 χρόνια σχεδόν.