8.8.2015 | 01:23
Στην Ε.
Ενα απογευμα του ΑυγούστουΒγήκα στο μπαλκόνι κι άρχισε να βρέχει ξαφνικά,Να φυσάει με λύσσα και ν'αστραφτει. Λες κι ο ουρανός πενθούσε για μας που ζούμε χώρια,Ή για μενα που σ'αγαπω ακόμα.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...