ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν η μόνη γυναίκα που αγάπησα έτσι, ήταν κορίτσι που δεν το εκτιμούσαν πολλοί αλλά οι δύο τρεις που την ξέρανε καλά την εκτιμούσαν πολύ! Ήταν υπέροχη η ήρεμη φωνή της, τόσο γλυκιά. Ποτέ δεν είπε για κανένα κακό λόγο και όταν εγώ νευρίαζα με κάποιον μου έλεγε να ηρεμήσω, με φίλαγε και μου έλεγε πως δεν ξέρω ποιος είναι ο καθένας ή τι μπορεί να περνάει. Έκανε πάντα την καρδιά της πέτρα για όλους. Δεν ήταν ψεύτρα, με κάποιους μπορεί να διαφωνούσε αλλά δεν ανέβαζε τον τόνο της. Δεν την ενοχλούσε τίποτα, και από μια μη πω φίλη της την έχασα! Ήταν τόσο χαριτωμένη η μουσική που άκουγε, όταν διάβαζε με τις ώρες βιβλία, όταν την έβλεπα απλά να κάθετε στο κρεβάτι και να σκέφτεται... και τα έχασα όλα αυτά. Έχασα το κουρασμένο κοριτσάκι μου, που δούλευε από το πρωί σε έναν φούρνο για να συντηρεί την μάνα της στο νοσοκομείο. Που δεν είπε ποτέ ψέματα, που απλά έμαθε να είναι καλά! Την είδα να χάνεται μπροστά μου, δεν θα την ξεχάσω, τέτοιοι άνθρωποι δεν ξεχνιούνται εύκολα.