ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα συμπλήρωνα τραγούδια στην playlist που έχω φτιάξει για σένα μέχρι που έφτασα.. Αναρωτιόμουν αν θα εμφανιστείς ξαφνικά.. και μια κοινή μας φίλη μου λέει όχι ρε συ δεν νομίζω.. πράγματι δεν εμφανίστηκες.. αν και με ρωτούσαν γιατί δεν ήρθες και δεν ήξερα τι να πω...Δεν ξέρω γιατί ψάχνω να σε δω αυτές τις μέρες.. Ξέρεις δεν πιστεύω σ αυτές τις μέρες.. και έτσι κι αλλιώς δεν σε έψαχνα μόνο χτες.. σε ψάχνω μέρες τώρα.. και δεν σε βρίσκω.. μάλλον ευτυχώς.. Γιατί κι όταν σε δω μετά απο τόσες μέρες τι θα κάνω? πως θα αντιδράσω..? πως θα πρεπει ν αντιδράσω? δεν πρέπει να χασω τη ψυχραιμία μου.. αλλά θα ήταν τόσο γελοίο να κάνουμε κι εμείς αυτούς τους διαλόγους που το παίζουν κι οι δύο ψύχραιμοι και είναι και οι δύο στα πρόθυρα κατάρρευσης. Μα τι λέω γιατί να είσαι κι εσύ στα πρόθυρα κατάρρευσης? αφου έτσι κι αλλιώς εσύ έφυγες.. το ότι δεν γύρισα όταν το ζήτησες είναι σε δεύτερο επίπεδο. Τώρα πια δεν ξέρω αν μου λείπεις εσύ ή η ιδέα σου.. η ιδέα του τι είχαμε.. ξέρεις όλο αυτό το αβίαστο κι όλα αυτά που ήταν απλά μικρής σημασίας πράγματα αλλά για μας ήταν υπέροχα.. χτες σκεφτόμουν το πρώτο μας φιλί. Βασικά κάθε φορά που βλέπω αυτή τη σιχαμένη διαφήμιση της λακτα το σκέφτομαι. Αυτό το "θέλει προσπάθεια να κάνεις το πρώτο βήμα" θυμάσαι που σου είπα ότι θα έκανα θαύματα μαζί σου(σωστή πρόβλεψη ε?:Ρ) και χαμογελάς το σκέφτεσαι λίγο κοιτώντας την ακρόπολη και μετά απλά με φίλησες.. τόσο απλά και τόσο...μαγικά όλα γύρω εξαφανίστηκαν.. μόνοι μας στη γη ολόκληρη(κοινότυπο το ξέρω μα ξέρεις κι εσύ θυμάσαι σίγουρα έτσι ακριβώς νιώθαμε) Θυμάμαι τα φιλιά σ.. θυμάμαι τη γεύση σου την αίσθηση απο τις πεταλούδες που κάνανε πάρτυ και τα αστέρια που σκάγανε γύρω μου.. Μετανιώνω που δεν σ έλεγα συχνά πόσο σ'αγαπούσα και που δεν σου έλεγα συχνά πόσο ευτυχισμένη ήμουν και πόσο πλήρης ένιωθα κοντά σου και πφφ.. Μισώ όμως που γυρνάω στο σπίτι και θυμάμαι πάντα τη σκηνή που αποφάσισες να φύγεις και μισώ που όποτε είμαι στη στάση θυμάμαι που έφυγα.αρκετα εγραψα και σήμερα φτάνει. πρεπει να σε βγάλω απο μέσα μου.πρεπει να σταματήσω να σε ψάχνω σε σωματα ξένα, δεν θα ησυχασω ποτέ έτσι...πρεπει να σταματήσω να πονάω και να νιωθω ενοχές για ότι έγινε.. δεν εχει νόημα.. όσο κι αν σ'αγαπάω κι όσο ερωτευμένη κι αν είμαι-ειτε με σένα είτε με τη ιδέα σου.