ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μένει ένα αγόρι 23 χρονών που κάθε πρωί γύρω στις 9 με 10 τραγουδάει λαϊκά και ρεμπέτικα. Τα έχω μάθει όλα απ'έξω. Λοιπόν με την σειρά που σας τα γράφω έτσι ξεκινάει και εκείνος: Στέλιο Καζαντζίδη, Στράτο Διονυσίου, Άκη Πάνου, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Μάρκο Βαμβακάρη και άλλους που δεν τους ξέρω. Παίζει και ένα όργανο μάλλον έχει και ηχεία και ακούγεται. Όχι πάρα πολύ αλλά ακούγεται. Δεν με πειράζει που τραγουδάει γιατί έχει ωραία φωνή αλλά αυτά τα κομμάτια βγάζουν πόνο και πίκρα. Πως γίνεται ένα παιδί 23 χρονών, αντί να ακούει χαρούμενα τραγούδια, να ακούει τραγούδια που βγάζουν μια απογοήτευση; Τι πρόλαβε να ζήσει για να τραγουδάει "βρέχει φωτιά στην στράτα μου" και "όσο η καρδιά και αν λαχταρά δε θα ξαναγαπήσω"; Έχω καιρό αυτήν την απορία. Συναντιόμαστε αρκετές φορές κάτω στην είσοδο ένα γεια λέμε θέλω να του πιάσω κουβέντα αλλά δεν τολμάω γιατί και 3 μέτρα παλικάρι. Γιατί και εγώ 20 χρονών είμαι περνάω μερικές φορές δύσκολα αλλά όλα αντιμετωπίζονται. Οι φίλες μου λένε μπορεί να τον στεναχώρησε κάτι και γι'αυτόν τον λόγο παίζει αυτά τα τραγούδια. Εμένα πάντως με πιάνει κατάθλιψη όποτε τον ακούω. Τουλάχιστον αφού τραγουδάς τόσο ωραία πες κάτι από Αντώνη Ρέμο, Νίκο Οικονομόπουλο, Νίκο Βέρτη ή ακόμα καλύτερα Παντελή Παντελίδη και θα έρθω να σου πετάξω τριαντάφυλλα. :P