ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
3.5.2013 | 22:44

Στο είχα πει πως μέχρι το βράδυ...

..θα μπορούσα να έχω αλλάξει γνώμη. Φυσικά έτσι κι έγινε! Είσαι μαλάκας και ψώνιο, αγόρι μου...σε ικανοποιεί να κάνεις τους άλλους να υποφέρουν...γιατί η συμπεριφορά σου αποκλειστικά μου το προκαλεί όλο αυτό...Εσένα δε σε γνωρίζω και δεν μπορώ να είμαι ερωτευμένη μαζί σου. 'Ο,τι έκανες από την αρχή κάνεις μέχρι τώρα...παίζεις την παρτίδα σου, παίζεις με το μυαλό μου εκμεταλλευόμενος τη θέση σου. Και κάτι μου λέει πως δεν τελείωσες το παιχνίδι, όπως σου ζήτησα...αυτό για μένα είναι απόδειξη της ανειλικρίνειάς σου. Συγχαρητήρια για τη στρατηγική σου...με κάνεις να κολλάω είναι η αλήθεια..και να σε σιχαίνομαι παράλληλα, όπως κανέναν άνθρωπο μέχρι στιγμής...όχι, να σε ερωτεύομαι, να δένομαι μαζί σου ή να σε αγαπάω δε με κάνεις...απλά να κολλάω με την ιστορία..και τα καταφέρνεις πληγώνοντας τον εγωισμό μου...έτσι να ξέρεις όμως πληγώνεις κι εμένα...και στο τέλος δε θα έχει απομείνει τίποτα από μας...και τίποτα δικό μου για σένα (δεν έχω και πολλά και ό,τι είχα τελειώνει..). Δε φεύγεις, προσπαθείς μόνο να με προκαλέσεις και να με πληγώσεις...είσαι ο πιο εγωιστής άνθρωπος που έχω "γνωρίσει". Δεν έχεις πια ούτε το παραμικρό ελαφρυντικό για τη συμπεριφορά σου, δεν αισθάνομαι πλέον ούτε στο ελάχιστο "ένοχη" για την τροπή των πραγμάτων...δεν μπορώ να πω καν ότι φταις εσύ...κανένας δε φταίει για τη φύση του...κι εσένα σ' αρέσει να παίζεις με μαριονέτες...εγώ δεν είμαι όμως το παιχνιδάκι σου και δε θα γίνω ποτέ. Γι' αυτό σου λέω ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ...το μόνο που καταφέρνεις είναι να διεγείρεις τα εκδικητικά μου ένστικτα (ΚΑΙ ΜΟΝΟ) ;). Αυτό όμως ΔΕΝ είναι ούτε έρωτας ούτε αγάπη...είναι γύρος του θανάτου...κι εγώ έχω σκοτωθεί τόσες φορές που μου είναι αδύνατον πλέον να αναστηθώ...κι αυτό γιατί ξέρω ότι θα με ξανασκοτώσεις πολύ σύντομα ή κατευθείαν...Δε με πιστεύεις πλέον ότι θα μείνω μακριά σου..γι' αυτό και συνεχίζεις...σ' αρέσει να εκμεταλλεύεσαι τις αδυναμίες των άλλων...αυτό όμως δε σε καθιστά ισχυρότερο απλά ανηθικότερο...Ναι, δε λέω, εγώ φταίω που συνεχίζεται όλο αυτό...γιατί να τερματίσεις ένα παιχνίδι που μπορείς να συνεχίσεις ενώ κερδίζεις; Αν και υπάρχει ένας λόγος που πιθανόν σου διαφεύγει...το ότι αυτό που αναδεικνύει τον νικητή είναι η ικανότητά του να ξέρει πού και πότε να σταματήσει. Δε σε νοιάζει να με βοηθήσεις...με έχεις υποτιμήσει απίστευτα...νομίζεις ότι δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου...γιατί..σε είχα και ποτέ στη ζωή μου; Καιρός να σου αποδείξω ότι μπορώ και να κρατήσω το λόγο μου και αυτό που έχω πει προ πολλού είναι Αντίο. Δεν ήθελες ούτε να κρατήσω κάτι καλό από σένα...εντάξει..θα κρατήσω την εκδικητικότητα και την καφρίλα σου. Σου έχουν πει πως όποιος φτύνεις κολλάει και μάλιστα, αν τον κάνεις σκουπίδι και μετά του απλώσεις το χέρι...θα έρθει...Δεν ξέρω τί σκοπεύεις να κάνεις...αλλά αυτό ΔΕΝ είναι ούτε έρωτας ούτε αγάπη...συνεπώς δεν είναι κάτι που ψάχνω...-to the death? Με όλα τα πυρηνικά στα χέρια σου κι εγώ άοπλη...;-No, no baby...Κατάλαβες τώρα μήπως, μωράκι μου;)
 
 
 
 
Scroll to top icon