ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηταν ενα παιδι το οποιο ηταν ενα χρονο μεγαλυτερο μου. Κυριολεκτικα το κορόιδευαν ολοι.Κι επεφτε και ξυλο εξω απ το σχολιο χωρις να επέμβει κανενας.Στην Α'λυκειου που τον προσεξα για πρωτη φορα κυκλοφορυσε συνεχως μονος του με γρηγορο βάδισμα και προσπαθουσε να γινεται οσο πιο αορατος γινεται αν και δε τα καταφερνε πολλες φορες. "Που σαι ρε ψηλε"(1.60 ύψος)του λεγε ενας και τον εσπρωχνε κοροιδευτικά προς τον τοιχο.(ηταν λιγο παχουλος)Τον εψαξα,ειδα τη μουσικη ακουει.Τα ενδιαφεροντα του εκτος σχολειου.Προσπαθουσα να βρεθω κι εξω απ το σχολειο μαζι του.Στο σχολειο πηγαινα να του μιλησω και με κοιτουσε χωρις να απαντησει.Δε μιλουσε σε κανεναν.Αναθεμα αν εχει ακουστει ποτε η φωνη του στο σχολειο.Εκτος σχολειου οπου τον πετυχαινα μου χμογελουσε.Τον ερωτευτηκα.Και για ενα πραγμα στο οποιο ειμαι περήφανη ειναι οτι μπλεχτηκα οταν πηγε να γινει σκηνικό μαζι του. Πλεον απόφοιτη. Ειχα να τον δω ενα χρονο και..αφου ειχε σταματησει να ερχεται απ την ανοιξη πριν τελειωσει το σχολειο οταν εγω ημουν δευτερα λυκειου. Τον ειδα στον δρομο,ηρθε..και με ευχαρίστησε για ολη την βοηθεια και τη συμπαράσταση και μου ειπε οτι εδωσα νοημα στη ζωη του για να συνεχισει να ερχεται και να ξεφυγει απ τη μιζέρια του.Αλλα μετα απο καποια φαση ντρεπόταν να βλεπω τις καταστασεις που περνουσε με τους υπολοιπους και οπως ειπε..δεν ηθελε να φυγω κι εγω.Κι ετσι σταματησε να ερχεται. Εγω περασα σε πολυ καλη σχολη την οποια ηθελα. Του πρότεινα να τον βοηθησω να ξαναρχισει το σχολειο και να διαβαζουμε μαζι για να τελειωσει(ημασταν στην ιδια κατεύθυνση απλα σε αλλη χρονια) Και δέχτηκε. Νιωθω πολυ χαρουμενη γι αυτο.Αυριο θα τον δω ξανα!Καλη μας τυχη λοιπον,εχουμε δρομο μπροστα μας.