ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι Β'λυκείου, και στο σχολείο μου γυμνάσιο και λυκείο μοιραζόμαστε το ίδιο κτήριο και προαύλιο. Στην Β' γυμνασίου, είναι μία κοπελίτσα, ή οποία έχει ύψος 1,30. Από όσα μου έχει πει η ξαδέρφη μου που είναι συμμαθήτρια της, και που την ξέρει από το νήπιο (εγώ στο σχολείο που είμαι δεν ήμουν από το γυμνάσιο), πάντα ήταν ο περίγελος όλων των παιδιών για το ύψος της. Της έχουν φερθεί τόσο απάνθρωπα όλα αυτά τα χρόνια , της έχουν δημιουργήσει τόσο σοβαρά προβλήματα που στην κυριολεξία της μιλάς και τρέχει. Λοιπόν σήμερα ήταν κάτι παιδιά της α λυκείου, που της φώναζαν κοροιδευτικά 'τι ώραια που είσαι, πόσο ωραία μάτια έχεις, μην φεύγεις...' Τότε πήγα και τους είπα να μην την κοροιδεύουν και πως αυτοί ευθύνονται για την κατάσταση της. Μετά ο ένας μου είπε πως δεν την κορόιδευε την και πως αυτά τα εννοούσε, με ένα ηλίθιο γελάκι. Δεν είπα τίποτα και γύρισα στις φίλες μου. Η μία με ρώτησε μετά 'έπρεπε να ανακατευτείς τι κατάφερες τώρα;'. Μετά τόλμησε να μου πει 'Μα φταίει και η Χ που αποφεύγει τους πάντες... δίνει στόχο'. Μπορεί να μην αλλάξα τίποτα επί της ουσίας με την πράξη μου, αλλά δεν το φιλοσόφησα , μου βγήκε αυθόρμητα εντελώς. Τουλάχιστον μπορώ τώρα να βγάλω τον εαυτό μου έξω από αυτό και να πω πως δεν φταίω ΚΑΙ εγώ. Όμως δεν σας είπα το αποκορύφωμα...Στο επόμενο διάλειμα το παιδί που έιχα μιλήσει προηγούμενως (να σημειώσουμε πως δεν τον ήξερα), ήρθε μου συστήθηκε, μιλήσαμε για λίγο και μετά μου ζήτησε το κινήτο μου. Και όχι δεν με δούλευε σοβαρολογούσε. Λοιπόν αν και δεν συνηθίζω να φέρομαι έτσι του απάντησα 'Πριν λίγο ήθελες την Χ...' και έφυγα. Τώρα ρωτάω πως μπορείς και σπας πλάκα με έναν τόσο ευάλωτο άνθρωπο, και πως έχεις τα μούτρα να έρθεις να μου την πέσεις μετά;