16.1.2014 | 21:55
Στο σπιτι μου.
...Και να, το καθισμα σου συγυρνω/ στολνω την καμαρα σου αγριομεντα/ και να, μαζι σου αρχινω χρυση κουβεντα. Τοσο πολυ μ'αγαπησες κυρα που ακουγα διπλα τα βηματα μου/ Παταγα γω στραβος μεσ'τα νερα κι εσυ κοντα μου.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...