ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα βράδια ανοίγω κουτιά ψηφιακά, φωτογραφίες, σκέφτομαι τη θέση μου ανάμεσα σ’ ανθρώπους που εξελίσσονται∙ εγώ πάντα με την αίσθηση της στασιμότητας. Κι ήθελα να ταρακουνήσεις το παγωμένο μου αίμα, να το ζεστάνεις, να μην περνάνε τα καλοκαίρια έτσι τσάμπα και μόνο χρόνια προσθέτουνε στις ανασφάλειες μου και…Ήθελα μόνο εσένα. Να μου ταρακουνήσεις το αίμα μου, το παγωμένο. Να φύγει και αυτή η αίσθηση της στασιμότητας. Να την τινάξω απ’το παράθυρο και να σκοτωθεί.