ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γράφω εδώ γιατί θέλω να μοιραστώ ένα θέμα που με προβληματίζει..είμαι 22 χρονών και έχω μια πολύ ανώριμη συμπεριφορά στα προσωπικά μου..Βασικά τρώω κόλλημα με τύπους οι οποίοι μπορεί να μου εκδηλώσουν ένα ενδιαφέρον και μετά ψιλοχάνονται, αυτοί οι κλασικοί ντεμί τύποι που θέλουν και δεν θέλουν αλλά ουσιαστικά δεν θέλουν. Το πρόβλημα μου όμως δεν είναι αυτοί, το πρόβλημα μου είμαι εγώ..Έχω καταλήξει ότι με έλκουν αυτές οι ''δεν θα γίνει'' καταστάσεις γιατί βολεύομαι από το να ψάξω για κάτι πιο ρεαλιστικό, γιατί φοβάμαι μήπως πληγωθώ, γιατί δεν δέχομαι την απόρριψη ,γιατί είμαι εγωίστρια, γιατί θα θέλα αυτόν που δεν..Αυτή η πλασματική ζωή όμως με φθείρει και νιώθω ότι δεν μπορώ να την αφήσω πίσω.. Μετά είναι οτι έκανα πρώτη σχέση με κάποιον χωρίσαμε πριν μισό χρόνο, θεώρησα ότι εχεί μπει μια τελεία στα κολλήματα και ένιώθα πολύ ωραία..και μετά ήρθε το επόμενο κόλλημα που το έβλεπα ότι θα την δάγκωνα την λαμαρίνα και προσπάθησα να μην κολλήσω αλλά έχω κολλήσει και δεν μπορώ να βγάλω από τον μυαλό μου ένα άτομο που ξέρω ότι δεν ενδιαφέρεται για μένα.Με κατηγορώ για αυτό, και το χειρότερο είναι πως οταν φάω κόλλημα δεν κοιτάω άλλα ωραία παιδιά γύρω μου..έχω μπλοκάρει..ξέρω πως ακούγεται χαζό αλλά νιώθω εγκλωβισμένη σε παιχνίδια που κάνει το μυαλό μου..απλά φοβάμαι ότι μια ζωή θα μαι έτσι..