1.4.2013 | 18:02
συγγνώμη
Αυτό δεν ήθελες; Να με διαγράψεις; Από τη ζωή σου, από την μνήμη σου, από το παρελθόν σου, το παρόν σου και το μέλλον σου; από το facebook; (τι γελοίο!) Τα κατάφερες; Με διέγραψες; Με μίσησες; Με θρήνησες; Με έκλαψες; Με έβρισες; Με σκότωσες; Με χτύπησες; Με πρόδωσες; Με απάτησες; Με διέλυσες;Με νίκησες; Τα κατάφερες; Πες μου; τα έκανες όλα αυτά άραγε;Ξέρεις κάτι; Δεν με ενδιαφέρει εάν τα έκανες, ποια έκανες, εάν τα κατάφερες ή όχι. Αδιαφόρησες για μένα πριν από όλα αυτά και αυτό μου έχει μείνει. Με πέταξες έξω από την ζωή σου, χωρίς να με ρωτήσεις, χωρίς καν να μου το πεις, έτσι απλά επειδή το επέλεξες. Ίσως τώρα πια να καταλαβαίνω τους λόγους, ίσως πάλι όχι. Ποια η σημασία άλλωστε; Για μένα είχε όμως σημασία γιατί αφιέρωσα πολύ χρόνο, πολλά βράδια,πολλές μέρες, όλες μου τις σκέψεις για να καταλάβω… τι κατάλαβα; Ό,τι το μόνο που ήθελα ήταν να μοιραστώ μαζί σου τη ζωή μου, τις σκέψεις μου, τα όνειρα μου,το χρόνο μου για όσο μας βγάλει, για όπου μας πάει… Να σε πάρω να πετάξουμε μαζί. Στον δικό μας κόσμο, με τα δικά μας τραγούδια και τη δική μας μουσική,σε ένα σκηνικό που θα ζωγραφίζαμε παρέα. Είμαι εδώ ακόμα και σε σκέφτομαι και σου χρωστάω μία συγνώμη, μία συγγνώμη γιατί δεν είχα την ψυχική δύναμηνα σε αντιμετωπίσω στην πιο κρίσιμη στιγμή μας, όταν σε εσένα έβλεπα όλους μου τους φόβους, δηλαδή εμένα. Μία συγνώμη λοιπόν και τίποτα άλλο… Με νίκησες, πάντα με νικούσες, γιατί εσύ είχες τον έλεγχο του εαυτού σου, εσύ μπορούσες να τετραγωνίσεις τον κύκλο.Εσύ νίκησες, εγώ έχασα και σε έχασα. Όλα τα άλλα θα μπορούσαν καν να μην γραφτούν, όλα, εκτός από την συγγνώμη μου.Ζήσιμος Χ.