ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παραλληλα με τις σπουδες μου εργαζομαι σε ενα φιλανθρωπικο ιδρυμα. Παντα κανω οτι περναει απο το χερι μου για να βοηθαω τους ανθρωπους που εχω κοντα μου.Σημερα το πρωι δεν ξερω τι επαθα. Κοκκαλωσα. Ολο το πρωι με ειχε τσακισει το στομαχι μου. Παραυτα αποφασισα να παω στο μαθημα. Ειχα φτασει εξω απο τη σχολη οταν ειδα εναν ηλικιωμενο ξαπλωμενο κατω να προσπαθει να σηκωθει με τη βοηθεια ενος πι. Το πολυ 15 μετρα στα αριστερα μου. Με κοιταξε και μου φωναξε. Συνεχισα λες και δεν τον ειχα δει. Σαν να μην κουμανταρα το σωμα μου. Μετα απο λιγα δευτερολεπτα ηρθα στα λογικα μου, γυρισα να παω να τον βοηθησω αλλα ειχε προλαβει μια κοπελα και τον βοηθουσε. Ο Θεος σημερα το πρωι με δοκιμασε και εγω απεδειξα ποσο σαπια και κουφια ειναι η ψυχη μου. Νομιζα τοσο καιρο πως ημουν ενας σχετικα καλος ανθρωπος. Κατεκρινα την απαθεια εκεινων που εθελοτυφλουσαν μπροστα στις αδικιες. Την απανθρωπια τους.Θα με τιμωρησει ο Θεος για αυτο. Οτι και να κανω δεν υπαρχει πλεον εξιλεωση. Η υποκρισια τελικα βρισκεται αποτυπωμενη στο υποσυνειδητο μου. Φτου μου...