ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.12.2013 | 00:05

Συγγνωμη για το κατεβατο..Ελπιζω καποιοσ να το διαβασει..

Ειμαι 20 χρονων, εχω καταθλιψη και νευρικη ανορεξια εδω και 3 χρονια, εχω νοσηλευτει και για 3 εβδομαδεσ μετα απο εισαγγελικη παραγγελια σε νοσοκομιο..Ειναι σοβαρο το προβλημα μου..Προσπαθω πολυ αλλα ακομα οι δυσκολιεσ που αντιμετωπιζω ειναι τεραστιεσ..Πλεον συντηρουμε στα 45 κιλα με 1,63 υψος γιατι ετσι δεν κινδυνευω, δεν 8α με ξανανοσηλευσουν και μπορω-λεμε τωρα-να το διαχειριστω..Πλεον ομωσ περναω την χειροτερη περιοδο αφοτου βγηκα απο το νοσοκομειο..Αρχικα βρηκα μια δουλεια γιατι η οικογενεια μου δεν εχει να φαει κυριολεκτικα..Πρεπει να καλυπτω τουλαχιστον τα εξοδα μου για σιτιση,μεταφορα,να βοηθαω στο σπιτι κι ισως να εχω και κατι για να βγω και να ξεσκασω..Η μαμα μου με πιεζει λεγοντασ συνεχωσ οτι 8α καταρρευσω και πρεπει να τρωω για να μην χασω βαροσ..το ξερω αυτο και δε 8α χασω βαροσ..με το να μου το λεει συνεχεια απλα με πιεζει αφορητα..Ειμαι τελειομανησ και πιεζομαι γιατι νομιζω δεν ειμαι καλη στη δουλεια..Και τελοσ η καταθλιψη μου εχει βαρεσει κοκκινο εδω και καιρο και δεν πιστευω οτι ψυχολογικα μπορω να το αντεξω..ωστοσο πρεπει για να βοηθησω και για να μην λενε μερικοι οτι δεν κανω τπτ κ εκμεταλλευομαι τουσ γονεισ μου..Απο την αλλη εχω απομονωθει στον εαυτο μου..ειχα 2 χρονια μια "σχεση" που εληξε παρα πολυ ασχημα και η ιστορια ειναι απιστευτη κι ακομα δεν το εχω ξεπερασει και με βασανιζει απιστευτα..και ταυτοχρονα μπλεκω σε νεεσ καταστασεισ πολυ περιπλοκεσ..στην ζωη μου πια βλεπουμε μονο φαντασματα και τερατα..και με ολα αυτα δεν αντεχω και ειμαι ενα βημα πριν να καταρρευσω ψυχολογικα..απο το μυαλο μου περνανε διαφορα, δεν μπορω να ελεγξω το συναισθημα μου, ξεσπαω, φοβαμαι οτι θα αρχισουν παλι οι κρισεισ πανικου και οι νευρικεσ κρισεισ..με το ζορι κρατιεμαι..δεν αντεχω αλλο..δεν ειμαι καλα..και δεν ειναι καλα και η οικογενεια μου..η μαμα μου ειναι επισησ ετοιμη να καταρευσει..Αυτα..Βρισκω λιγη ανακουφιση μονο οταν κοιμαμαι και δεν βλεπω εφιαλτεσ, οταν ολα παγωνουν για λιγο..Συγγνωμη για το κατεβατο..Ελπιζω καποιοσ να το διαβασε..
 
 
 
 
Scroll to top icon