6.12.2012 | 15:57
σύγκριση.
Ήμασταν μαζί από τα 17.. Χωρίσαμε στα 22. Η πρώτη μου σχέση. Χωρίσαμε επειδή σταμάτησε ο έρωτας. Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που πήρα μέχρι στιγμής στη ζωή μου. Δεν συμβιβαστήκαμε. Κάναμε πισωγυρίσματα αλλά ο χρόνος έδειξε ότι πήραμε την σωστή απόφαση. Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε.Και πλέον νιώθω ότι δεν θέλω να είμαι μόνη μου. Ότι θέλω κάτι καινούριο. Το θέμα είναι ότι ό,τι προκύπτει δεν μου είναι αρκετό και δεν δίνω ευκαιρία.Δεν το προχωράω. Δεν το κάνω επίτηδες. Έζησα κάτι δυνατό, πραγματικό και πολύ όμορφο. Ο πήχης καλώς ή κακώς ανέβηκε ψηλά. Όταν ο άλλος από μόνος του είναι υπέροχος άνθρωπος ανεβαίνει στα μάτια σου και μένει εκεί. Δεν λέω οτι είμαι τέλεια. Κανείς δεν είναι. Απλά δεν μπορώ να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο. Και αναπόφευκτα συγκρίνω. Πως ξεπερνιέται; Πως κάνει κανείς το επόμενο βήμα;