ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω πως να ξεκινησω.. Εκανα ενα τρομερο λαθος.. Οχι μια φορα, αλλα τρεις.. Και παντα στο κρατουσα κρυφο. Οχι γιατι ντρεπομουν, αλλα γιατι φοβομουν μη σε χασω,μη σε πληγωσω. Εκανα ενα λαθος που δεν αξιζε. Δεν αξιζε καθολου. Αντιθετως εσυ αξιζεις τα παντα. Δεν φανταζεσαι ποσο μετανιωσα και μετανιωνω. Προσπαθω να σου μιλησω και δεν θες να με ακουσεις. Δεν σε κατηγορω,εχεις ολα τα δικια με το μερος σου. Στη θεση σου ουτε κι εγω θα με συγχωρουσα. Ξερω οτι δεν ειμαι η τελεια φιλη και οτι αυτο που σου εκανα δεν συγχωρειται ευκολα, αλλα αφου σε εχασα, καταλαβα πως ειναι η μοναξια. Να μην εχεις κανεναν να μιλησεις,να μην εχεις εναν δικο σου ανθρωπο να ξερεις οτι μπορεις να στηριχτεις πανω του, οτι ειναι εκει για σενα και οτι σ'αγαπαει. Και πιστεψε με,νιωθω πολυ μονη. Μονη,μετανιωμενη,ανημπορη να κανω το οτιδηποτε, ανημπορη να προσπαθησω να κερδισω πισω τις φιλες μου και την εμπιστοσυνη τους. Ακομα νιωθω οτι ολο αυτο ειναι ενα ονειρο και πως οταν ξυπνησω θα ειμαστε παλι ολες μαζι. Θα βγουμε εξω και θα γελαμε με το παραμικρο οπως καναμε παντα. Θα σχεδιαζουμε το καλοκαιρι μας, τα φοιτητικα μας χρονια, τις εκδρομες μας. Θυμαμαι που σας ειχα πει οτι οταν γινουμε γιαγιαδες θα μαζευομαστε στα σπιτια και τα εγγονια μας θα παιζουν ενω εμεις θα πινουμε καφε και θα γελαμε οπως τοτε. Αλλα τωρα δεν εχω τη δυναμη να κανω ονειρα. Γιατι δεν εχω κανεναν να τα μοιραστω. Συγχωρεσε με Κατερινα. Μου λειπετε ολες και σας αγαπαω περισσοτερο απ'οσο φανταμονα