26.8.2015 | 04:31
Συγνώμη.
Συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη.Δεν το ήξερα ότι με είχες κηδέψει. Το υπέθετα, αλλά όταν το είδα και γραμμένο, τότε το συνειδητοποίησα πλήρως. Η αλήθεια είναι ότι μετά την πρώτη έκπληξη που σε είδα ξαφνικά μπροστά μου, άρχισα να ψάχνω για τον τάφο μου. Τον βρήκα μόλις τώρα, με τα επιγράμματά του επάνω στην ταφόπλακα, με τα αναθέματά του, με τα αποτυπώματα από τα δάκρυά σου, που αν και είχαν ξεραθεί, μαρτυρούσαν ότι είχαν υπάρξει. Το συγνώμη πάει στο ότι εμφανίστηκα έτσι σαν φάντασμα μπροστά σου. Δεν το κατάλαβα ότι ήσουν εσύ, παρά μόνο όταν ήταν πιά αργά. Πες ότι είδες ένα κακό όνειρο, έναν εφιάλτη. Ξαναγυρίζω στον τάφο μου και θα πάψω να κυκλοφορώ, είτε μέρα είναι, είτε νύχτα. Έτσι, δεν θα κινδυνεύεις να πέσεις πάνω μου, ούτε κατά λάθος. Πες ότι δεν με είδες. Συνέχισε να ζεις. Χαίρομαι να σε βλέπω να ζεις. "Δεν θέλω τίποτε από σένα", μου είχες πεί, όταν σου είπα για πρώτη φορά ότι δεν έχω τίποτε να σου δώσω. Το θυμάσαι; Και μετά τα ήθελες ΟΛΑ. Δεν τα είχα ΟΛΑ για να σου τα δώσω. Δεν είχα ΚΑΝ κάποια. Τι θέλεις να κάνω γι' αυτό; ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙ' ΑΥΤΟ; Είναι πολύ σκληρό να μου ζητάς να σου δώσω πράγματα που ξέρεις ότι ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΩ. Μη μου μιλάς για αγάπη, σε παρακαλώ. Δεν κάνει θαύματα η αγάπη. Δεν ανασταίνει νεκρούς η αγάπη, δεν γυρίζει πίσω το χρόνο που πέρασε, τη ζωή που πέρασε. Πως μπορείς να εθελοτυφλείς έτσι; ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΣ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ. Είμαι από την άλλη μεριά του ποταμού. Έχω διαβεί το Ρουβίκωνα. Δεν το βλέπεις;Δεν αντέχω να γράψω άλλα.....