ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρεθήκαμε σ'ένα online παιχνίδι. Με κέρδιζε συνέχεια, σχολίασα, απάντησε και ξεκίνησε μια επικοινωνία. Αρχίσαμε να παιζουμε αποκλειστικά οι δυο μας. Με τον καιρό σταματήσαμε να παίζουμε και γράφαμε με τις ώρες. Ύστερα ήρθε το τηλέφωνο και τα μηνύματα. Βρίσκαμε συνέχεια αφορμές να τα λέμε με κάθε τρόπο. Όλη μέρα το μυαλό μου ήταν κολλημένο στη σκέψη της. Είχα ενθουσιαστεί. Πανέξυπνη, γλυκιά, λίγο...μαγκάκι και κυρίως γελούσαμε πολύ. Της ζητούσα να βρεθούμε να τα πούμε από κοντά, αλλά δε δεχόταν. Δεν είχα ιδέα πως είναι και δε μ'ένοιαζε καθόλου. Ήξερα οτι όταν δει αυτή εμένα, θα εξαφανιστεί. Είμαι ένας αδιάφορος μεσήλικας. Αλλά ήθελα να βρεθώ κοντά της. Κάπως έτσι πέρασαν δυο μήνες μέχρι που τελικά συναντηθήκαμε. Νευρικότητα, αμηχανία, άβολες στιγμές...ήπιαμε αλκοόλ, φάγαμε φαγητό και γλυκό και δε λέγαμε να ξεκολλήσουμε. Όλες αυτές τις ώρες την κοιτούσα πότε στα μάτια και πότε στα χείλη. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως θα την φιλήσω. Της έπιασα το χέρι όσο μου μιλούσε, της άγγιξα το πρόσωπο και τα μαλλιά δεν αντιδρούσε ούτε θετικά ούτε αρνητικά και κώλωσα. Προσπάθησα να φιξάρω την επόμενη συνάντηση. Μου είπε αόριστα οτι θα κανονίσουμε κι έφυγε. Απογοητεύτηκα εντελώς. Ένιωσα απόλυτη απόρριψη. Όλη νύχτα δεν κοιμήθηκα. Για να μειώσω τον πόνο άρχισα να σκέφτομαι λογικά. Τι δουλειά είχα εγώ οικογενειάρχης μεσήλικας να μπλέξω με μια νέα ελεύθερη γυναίκα; Γιατί να παρασυρθώ σε τέτοιες περιπέτειες; Αποφάσισα οτι πρέπει να συνεχίσω τη βαρετή καθημεριμερινότητά μου χωρίς το φως που μου χάρισε για λίγο, χωρίς τον ενθουσιασμό, χωρίς την ανυπομονησία να την δω ή να την ακούσω. Χωρίς έρωτα.Την άλλη μέρα με πήρε τηλέφωνο. Είπε οτι πέρασε όμορφα και θέλει να ξαναβρεθούμε σύντομα. Ήμουν ψυχρός και της είπα οτι θα κανονίσουμε κάποια στιγμή γιατί είμαι πολύ απασχολημένος. Δυο μέρες μετά, χωρίς σημεία ζωής από μέρους μου, με ρώτησε τι άλλαξε. Της είπα "Τίποτα. Έχω πολλές υποχρεώσεις". Πέρασε αρκετός καιρός με ελάχιστη επικοινωνία είτε με δική της πρωτοβουλία είτε τυχαία στο παιχνίδι. Εγώ, πάντα τυπικός. Κάθε φορά που την ακούω ταξιδεύει η σκέψη μου γι'αυτο δεν τολμώ να την πάρω εγώ. Τη Δευτέρα μου έστειλε ένα αποχαιρετηστήριο μήνυμα. Με ταρακούνησε ομολογώ. Το διαβάζω...το ξαναδιαβάζω...Δεν έχω αντιδράσει και δεν ξέρω τι να κάνω. Την έχω πληγώσει με την "ανεξήγητη εξαφάνιση" μου. Αξίζει πολλά περισσότερα από έναν θρασύδειλο παντρεμένο τύπο. Αν είχα τολμήσει εκείνο το φιλί...