ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειναι τοσο βασανιστικο να εχεις διπλα σου καποιον που αξιζει πραγματικα που σε φροντιζει και σε προσεχει κι εσυ καθε φορα που σε φιλαει να πιεζεις τον εαυτο σου να μην βλεπεις το προσωπο του ΑΛΛΟΥ εκεινου που σε πληγωσε τοσο και ακομα δε μπορεις να ξεριζωσεις απο μεσα σου..συγνωμμη δε φταις σε τιποτα αν δεν ειχα κι εσενα θα ημουν νεκρη αλλα δεν θα ειμαι ποτε εδω διπλα σου κανονικα,η καρδια μου θα ειναι παντα αλλου..νιωθω τοσο ελλεεινη,φοβαμαι οτι δε θα μπορεσω ποτε να το ξεπερασω και να ζω κανονικα..ποτε θα μπορεσω να βοηθησω τον εαυτο μου?