Μας λες πολλά αλλά όχι τα σημαντικά. Είναι φυσικό μια σχέση (που είναι ένας ζωντανός οργανισμός) να έχει διακυμάνσεις και να μην είστε όλη μέρα πιασμένοι χεράκι να τραγουδάτε Κουμπαγιά. Όποιος το ζει αυτό μάλλον βάζει πολλές επιθυμίες κι ανάγκες κάτω απο το χαλάκι. Το "μέρες που σκοτωνόμαστε κυριολεκτικά" με προβληματίζει, επειδή το σημαντικό στα ζευγάρια δεν είναι ο καυγάς, όσο πώς διαχειρίζονται τον καυγά.Επικοινωνείτε ανάγκες και αιτήματα/παράπονα ή βγάζετε απλώς θυμό;Ο καυγάς περιλαμβάνει κινήσεις ή φράσεις που υποβιβάζουν τον άλλο και του ματαιώνουν την προσωπικότητά του; Αυτά δύσκολα ξεχνιούνται, ακόμα κι όταν τα ξαναβρείτε;Κρατάτε μούτρα για "τιμωρία" (κι είναι σκληρή τιμωρία) ή επικοινωνείτε την ματαίωσή σας από τον καυγά;Αυτά μόνο εσείς τα ξέρετε. Θα εστιάσω σε κάτι ακόμα, κάτι που μάλλον άνθρωποι χωρίς μεγάλη εμπειρία μακρόχρονγς σχέσης δεν θα εστίαζαν, και πρόσεξέ το. Λες "άλλες που νιώθω πως δεν του αξίζω".Έχεις ενοχές, φιλενάδα! (Εκτός αν πρόκειται για χαμηλή αυτοεκτίμηση, που δεν διακρίνω κάτι τέτοιο από τις 10 γραμμές που έγραψες)Καλό είναι χωρίς να τον πρήξεις να κάνεις μεγάλη ενδοσκόπηση, να βρεις για ποιά πράγματα μετάνιωσες πώς φέρθηκες και να τα διορθώσεις, χωρίς λόγια, με πράξεις. Έειδή οι ενοχές "τρώνε" από το εσωτερικό. Και τελευταίο αλλά εξίσου σοβαρο: βεβαιώσου ότι οι εντάσεις δεν είναι σεξουαλική ένταση που σας βγαίνει αλλιώς. ;)Καλή επιτυχία!
9.4.2019 | 22:52
Συμβαίνει και σε εσάς;
Είμαι πάνω από τρία χρόνια σε σχέση,συγκατοικούμε και πάμε για πιο σοβαρά.Μερικες φορές τον κοιτάζω και νιώθω μια γλύκα και άλλες μου έρχεται να τον χτυπήσω,κάποιες φορές δε μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς εκείνον και άλλες θέλω να χωρίσω,άλλες σκέφτομαι πως είναι ότι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί και άλλες πως δεν του αξίζω.Υπάρχουν μέρες που σκοτωνομαστε κυριολεκτικά,άλλες που είμαστε πολύ χαλαρά,άλλες που νιώθω οτι βαριέται.Τελικα έτσι είναι οι σχέσεις; Η έτσι σε κάνει η συνήθεια;
1
