ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χαιρεται.Ειμαι 17,φετος τελειωνω τη τριτη λυκειου.Πηγαινω σε σχολειο στο οποιο μπηκα με υποτροφια απο τη πρωτη γυμνασιου και δυστυχως δεν μπορουσα να φυγω (γονεις..) Οταν μπηκα στα δωδεκα στο σχολειο,δεν ειχα ιδιαιτερο προβλημα.εκανα παρεες,μιλουσα,μην σας πω οτι το επαιζα και λιγο μαγκακι στα κοριτσια.Ακουγα τα κλασσικα κομματια,φερομουν οπως οι φιλες μου(κοριτσι ειμαι) και τα λοιπα. Στα δεκατρια μου,εβαλα στοιχημα με μια φιλη μου.Ειχε εναν συμμαθητη στην ταξη της (ενα χρονο μεγαλυτεροι μου) ο οποιος θεωρουνταν ο πιο ασχημος του σχολειου,ο απλυτος,ο μαλακας,το παιδι της φαπας βασικα.ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ.δεν μιλαγε καθολου,τον χτυπουσαν αλλα δε μιλουσε γενικα (και αυτος με υποτροφια) η φιλη μου,μου ειχε πει πως αν καταφερω και τον ριξω θα εχω κερασμα σε μια καφετερια που συχναζαμε και θα μου γνωριζε και ενα παιδι που μου αρεζε τοτε.Εγω (μικρη τοτε) ξεκινησα να τον ψαχνω για να βρω τα κουμπια του,τη μουσικη του,τι του αρεσει,να τον πλησιασω. Για να κερδισω το στοιχημα.Το προβλημα ομως ειναι οτι εμαθα το στυλ του και τον ερωτευτηκα..και αυτο συνεχιστηκε,ενας χρονος,δυο.ωσπου το εμαθαν τα υπολοιπα παιδια στο σχολειο οτι μου αρεσει. Το τι δουλεμα εφαγα,γελια,με δειχναν με το δαχτυλο.δεν με χτυπησαν ποτε,αλλα μου ελεγαν πολλα..πολλα. Το εμαθε και εκεινος οτι τον θελω.ερχοταν στο θρανιο μου,εγραφε στιχους απο κομματια που ακουγε και μου λεγε να τα ακουσωψ. Ειχα πετυχει και φορες που τον χτυπουσαν,παιδια που τα ηξερα και απειλουσαν να το κανουν και σε μενα τοτε. Αλλα δε μιλησα.Δεν θελω να σχολιασω τι κανει και που βρισκεται τωρα.Ομως θελω να πω οτι απο τοτε..απο τα δεκατρια μου μεχρι τωρα..φοβαμαι να βρισκομαι σε μερη με πολυ κοσμο,φοβαμαι να μπαινω στο λεωφορειο,νομιζω πως ολοι με σχολιαζουν,ζαλιζομαι οταν βρισκομαι σε πολυ κοσμο.Τωρα εχουν ξεχαστει ολα ομως εγω δεν ξεχασα..δεν ξερω τον λογο,ομως δε μου αρεσει να βγαινω εξω.δε κανω παρεα με πολλα ατομα,νιωθω οτι γινοαι βαρος.Επισης αποφασισα να μην δωσω πανελλαδικες γιατι ξερω οτι δε θα πετυχω τιποτα.Γενικα δεν ειμαι καλα..και ειναι πολλα χρονια τωρα που δεν ειμαι.Στο σχολειο ακομα και τωρα που εχουν ηρεμισει τα πραγμαατ και ξεχαστηκαν,επιλεγω να ειμαι μονη.Στην ταξη επειδη τα θρανια ειναι μονα βαζω ενα στη μεση και καθομαι παραδιπλα,μακρια απο ολους.δε ξερω γιατι,δεν εχω μιλησει σε κανεναν γι αυτο.δεν θελω να επιβαρυνω κανεναν.ομως δεν διασκεδαζω καθολου.δε περναω καλα..Ουτε λυπη δε νιωθω βεβαια,δε νιωθω τιποτα.απλα περναω τον χρονο κανοντας μονη μου βολτες εξω η στο σπιτι..δεν ξερω αν και κατα ποσο αλλαζει αυτο αλλα θα ηθελα μια συμβουλη.ευχαριστωΜαρια Αθήνα