ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουμε χωρισει σχεδον ενα χρονο και γενικα ειμαι καλα, βγαινω, περναω ωραια κ δεν σκεφτομαι το ενδεχομενο επανασυνδεσης μαζι του. Ποτε δε λεω ποτε βεβαια, αλλα τουλαχιστον στην παρουσα φαση δεν το θεωρω πολυ πιθανο να τα ξαναβρουμε. Παρ' ολα αυτα, καθε φορα που τον βλεπω σε κοινη παρεα σκεφτομαι οσα περασαμε μαζι κ μελαγχολω. Μου ρχονται στο μυαλο αναμνησεις κ νιωθω περιεργα που ενω καποτε ημουν πρωταγωνιστρια στη ζωη του, πλεον δεν μπορω να τον στηριζω στις δυσκολιες του, δεν ξερω τις σκεψεις του κλπ. ΕΙναι ενας ανθρωπος που αγαπω, παρολο που τον χωρισα. Κ καθε φορα που ακουω κατι δυσαρεστο που μπορει να του συνεβη νιωθω ασχημα που δεν μπορω να τον παρω κ να τον ρωτησω αν ειναι καλα, παρολο που θελω. Τι σημαινει αυτο? Οτι δεν τον εχω ξεπερασει? ή ειναι φυσιολογικο, απ τη στιγμη που ειναι ενας ανθρωπος που καποτε ημασταν μαζι κ εχουμε κοινες αναμνησεις κλπ?