ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω ότι κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας άλλος.Καλύτερος. Δεν θέλω να εξαρτιέμαι πλέον από κανέναν για να είμαι καλά. Από πάντα, παρατηρούσα το πως η ζωή μου ήταν άδεια από γεγονότα... Οι ζωές των άλλων έγιναν καταφύγιο για μένα. Να λυπάμαι με τις λύπες τους, να χαίρομαι με τις χαρές τους. Να κάνω τα προβλήματα τους τόσο δικά μου. Αλλά κάποια στιγμή, γίνεται η έκρηξη. Και έρχεται η αλλαγή. Βαρέθηκα το δράμα. Βαρέθηκα την υπερβολή. Βαρέθηκα να πνίγομαι μαζί με τους άλλους στον πάτο του βυθού. Δεν σας εγκαταλείπω. Απλά θέλω να κολυμπήσω, να βγω έξω και να αναπνεύσω. Δεν μπορώ να σας τραβήξω στην επιφάνεια αν δεν θέλετε να μου δώσετε το χέρι. Και τώρα το καταλαβαίνω. Κάποτε έλεγα πως δεν θέλω να γίνω σαν αυτούς που κοιτάνε την πάρτη τους και αδιαφορούν. Που δε δίνουν σημασία για να επιβιώσουν. Το θεωρούσα κατάντια. Όμως δεν είναι έτσι. Κουράστηκα να παίζω το ρόλο του σωτήρα. Χρειάζομαι ψυχική ηρεμία. Θέλω να γελάω, να συμμετέχω, να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου. Γιατί εγώ γουστάρω.Και όχι για να ευχαριστώ τους άλλους. Να με βοηθήσω να ξεπεράσω τους φόβους και τις ανασφάλειες μου. Να πάψω να είμαι ένα αόρατο ον που απλά υπάρχει και περιμένει. Και δεν πειράζει που συνειδητοποιώ καθυστερημένα τόσα πολλά. Είναι όμορφο να ωριμάζεις αργά χωρίς βιασύνες...