Πήγα, άρεσα, πηγα και δεύτερη φορά για να μου δείξουν κάποια πράγματα , εκει κολωσα, αγχώθηκα από όλα εκείνα που θα είχα να κάνω και μου φάνηκαν βουνό. Τελικά αρνήθηκα τη θέση.
Τώρα που είμαι πιο ήρεμη αντιλήφθηκα ότι αυτά ηταν τίποτα, απλά κάτι λεπτομερείες. Όμως επίσης αντιλήφθηκα κάτι μεγαλύτερο ότι δεν μου αρέσει το επάγγελμα του λογιστή το σιχαίνομαι, βαριέμαι πως το λένε. Έχω 5 χρόνια καποιας εμπειρίας σε αυτό. Αν μου άρεσε θα έλεγα και Ναι, Όμως τόσα χρόνια ο λόγος που τελικά άποτυγχανα στις συνεντεύξεις ήταν αυτός. Μου αρέσει αυτό που κάνω τώρα και που καμία σχέση με τα λογιστικά έχει. Πίστευα όμως ότι λόγω πτυχίου θα απογοήτευα τον εαυτο μου και τους γύρω μου αν δεν γινόμουν λογίστρια. Πλέον δεν με νοιάζει.
Σαν άτομο μου αρέσουν τα δημιουργικά επαγγέλματα όμως στο Λύκειο μόνο για τα συμβατικά επαγγέλματα σου λένε. Δεν είμαστε όλοι του white collar jobs.
Έχασα 4 χρόνια κάνοντας κάτι που ουσιαστικά δεν με ενδιεφερε και 2 χρονια μεταπτυχιακό. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.