2.8.2012 | 12:07
Συνοδοιπόρος
Είμαστε παιδιά στην ψυχή και οι δύο.Τα φτιάξαμε, κάναμε μια πολυετή σχέση, παντρευτήκαμε, χωρίσαμε.Πληγώθηκα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ τότε. Πόνεσα, έκλαψα.Σιγά σιγά όμως και κοιτάζοντας πίσω στον χρόνο άρχισα να καταλαβαίνω πόσο διαφορετικός άνθρωπος ήσουν από αυτό που η αγάπη μου μου επέτρεπε να βλέπω τότε...Όλο αυτό που ζήσαμε ήταν ένα μάθημα και για τους δύο μας. Για μένα εύχομαι να βρω την δύναμη να ξαναγαπήσω με τον τρόπο και την δύναμη που αγάπησα εσένα. Για σένα εύχομαι να καταλάβεις τα λάθη σου και να είσαι ο εαυτός σου από την αρχή της επόμενης σχέσης σου, όχι μόνο στο τέλος... Το σίγουρο όμως είναι ότι μέσα από όλη αυτή τη σκληρή και πρωτόγνωρη για μένα διαδικασία πήρα απόφαση να αποδεχτώ τον μοναδικό σίγουρο συνοδοιπόρο για το υπόλοιπο της ζωής μου, τον εαυτό μου. Εύχομαι και σε σένα το ίδιο.ps:Χαιρετισμούς στη μεγαλύτερη ίσως αγάπη της ζωής σου-το πάνινο γερασμένο κουκλάκι σου.ps νο2:Χαίρομαι πάρα πολύ που δεν ξέρεις ότι 1 δευτερόλεπτο πριν ολοκληρώσεις την φράση σου με την οποία μου έλεγες ουσιαστικά να χωρίσουμε ήμουν διατεθειμένος να δώσω και τη ζωή μου για σένα (δυστυχώς χωρίς καμία δόση υπερβολής)...