1.2.2018 | 03:33
συνθηκες θα ηταν αλλιως,πιο ευχαριστα.Αντιθετως νομιζω πως κοντευω να παθω καταθλιψη.Νιωθω να μην ζω.Ειμαι 19 ετων με ονειρα κ επιθυμιες και αισθανομαι σαν ακατοικητη γιαγια.Το χειροτερο λοιπον ειναι πως δεν εχω ορεξη για διαβασμα
Γεια σας.Δινω 2η φορα πανελληνιες αλλα τα πραγματα δεν κυλανε οπως τα περιμενα.Ξυπναω σπιτι κρεβατι φροντιστηριο και λιωσιμο στο κινητο,φιλους ουτε για αστειο.Τα πρωτα θεωρητικα δεν με πειραζανε γιατι ημουν αποφασισμενη να το περασω.Ομως πιστευα πως οι συνθηκες θα ηταν αλλιως,πιο ευχαριστα.Αντιθετως νομιζω πως κοντευω να παθω καταθλιψη.Νιωθω να μην ζω.Ειμαι 19 ετων με ονειρα κ επιθυμιες και αισθανομαι σαν ακατοικητη γιαγια.Το χειροτερο λοιπον ειναι πως δεν εχω ορεξη για διαβασμα.Καλα να ξεγελουσα το πραγμα ετσι.Πλεον εφτασε Φεβρουαριος κ κοιταζω τον καιρο να περνα γερνοντας την ζυγαρια προς το οτι δεν θα περασω ,περιμενοντας το αποτελεσμα μερα μερα στα ιδια χαλια να κοροιδευω τον εαυτο μου.Ποσο χαλια νιωθω.Δεν μπορω να επιβληθω στον εαυτο μου.Καποτε ειχα ονειρα,ενδιαφεροντα,γελουσα και τωρα η καθηνερινοτητα μου αποτελειται απο την παρακολουθηση καθε παρακμης του Ιντερνετ και της TV και αντε απο ενα 1- 2ωρο διαβασμα που δεν φτανει για εκει π θελω ...Δεν ξερω τι να κανω περιμενω το καλοκαιρι μπας κ κατεβουν κανα δυο φιλοι κ ξεχασω αυτην την κωλοχρονια αλλα οσο σκεφτομαι τις αντιδρασεις των γονεων μου που κανουν τοσες θυσιες κ δεν μου χαλασαν το χατιρι ψαχνω τρυπα να κρυφτω .Ημουν τοσο σιγουρη για τον εαυτο μου...
0