ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γυρνουσα σπίτι πριν λίγο μετά από μια εξαντλητική μέρα.Καθώς πήγαινα, στη μέση του δρόμου είχε σταματήσει ενα αυτοκίνητο και μιλουσε με μια που εκανε ποδήλατο. Περιμενα.Δεν σταματουσαν.Κορναρα.Διελυσαν την κουβεντα και φευγοντας αυτή μου λέει "τι θες μωρη βλαμμενη?"Εκει νευριασα και ανοιξα το παραθυρο και της λεω "πως με ειπες?" Και ξεκινησε η ακολουθη στοιχομυθία.-Γιατί, τι θα πάθαινες αν περιμενες λίγο? Γιατί βγαζεις τόση κακία στους γύρω σου?-Δεν σταματανε στη μεση του δρόμου κοπελα μου, καν'τε στην άκρη και μιληστε-Πηγαινε λύσε τα ψυχολογικά σου και μετα ελα μιλα μας. Κοιταξου στον καθρεφτη και δες πως ειναι τα μάτια σου, να δεις πόσα προβληματα εχεις!-Δεν θα λύσω τα ψυχολογικά μου μαζί σου, δεν σταματανε στο δρόμο, αυτο ειναι το θεμα-Εχεις πολλα προβληματα κοπελα μου, το βλέπω-Καλά, ενταξει, ο,τι πεις,είπα και έφυγα, έτοιμη να βάλω τα κλάμματα και σκεπτόμενη ότι:όντως έχω πολλά προβλήματα, όχι ψυχολογικά, αλλά σωματικά, οικογενειακά, εργασιακά. Αναρωτήθηκα αν ήταν τόσο κακό που κορναρα να φύγουν, αν εβγαζε κακία και μετα σκέφτηκα ότι έκανα το ίδιο για το οποίο φώναξα: μιλουσα στη μέση του δρόμου (δεν ερχοταν άλλος πίσω, πάντως!)Αισθάνομαι πολυ ασχημα. Μπορεσε αυτή να δει στα μάτια μου τα προβληματα μου? Αυτο ειναι σοβαρο!Κι αν ναι, βγαζω και κακια ταυτοχρονα?..Επηρεαστηκα πολυ από οσα μου είπε, καλώς ή κακώς.