12.7.2015 | 21:22
τα ανομολογητα ενος αποτυχημενου
σημερα κλεινω 18 χρονια αποτυχιας στη ζωη μου. ποτε δεν ενιωσα το αισθημα της επιτυχιας ή της χαρας. ο πατερας μου πεθανε περυσι ετσι στο ακυρο. η φετινη χρονια μπορουσε να μου το προσφερει με τις πανελληνιες αλλα τελικα και εκει πουλο πηρα γιατι εβγαλα 15κ.αποτυχια.ολοι οι φιλοι μου τα πηγανε πολυ καλυτερα κ τωρα ειναι ευτυχισμενοι. λογικα θα με κανουν παρεα για να νιωσουν ανωτεροι εχοντας εμενα ως "πατο" αλλιως δε νομιζω πως εχουν καποιο λογο να μου μιλανε. τετοια παιδια δε θα επρεπε να μιλανε με τετοιους βλακες σαν εμενα, αποτυχημενους. τιποτα δε μπορω να κανω σωστα. Ολα συραβα θα μου πανε. Νεο παιδι ειμαι ρε γαμωτο τι στο καλο.. Ουτε κοπελα δε μπορω να βρω ο αποτυχημενος. Ειμαι κολλημενος με μια αρκετα μεγαλυτερη μου εδω κ δυο χρονια αλλα γιατι να την πλησιασω; Ποιος θα μπλεξει μ εναν ασχημο αποτυχημενο; Τουλαχιστον ολοι καλο παιδι με λενε..ελεος πια αυτη η καραμελα..κ ποιος δεν ειναι δλδ..απλα δε βρισκουν κατι καλο πανω σου και στο λενε για παρηγορια..τελικα τι κανει ενας αποτυχημενος σαν εμενα στο κοσμο; Μαλλον λειτουργει μοναχα ως αναφορα στην φραση "ελα υπαρχουν και χειροτερα" που πετανε συχνα οι "νορμαλ"..
