13.7.2014 | 22:14
Τα δικά σου θέλω επιβάλλεται να είναι και δικά μου.
Πάντα προσπαθούσα να διαφοροποιήσω τον τρόπο σκέψης μου για να μπορώ να αντιμετωπίζω τις καταστάσεις γύρω μου με περισσότερη θετική ενέργεια, αλλά αποτύγχανα.Έτσι, είναι η ''φτιαξά''μου,δεν είναι θέμα απαισιοδοξίας ή το πως έχω μάθει να προσεγγίζω τα πράγματα , απλώς είναι η ισχύς του συναισθηματισμού που με προδίδει.Η αντικειμενικότητα των πραγμάτων που λένε,ίσως να μην αποτελεί εν τέλει ορθό επιχείρημα.''Δεν θα 'πρεπε κάτι τέτοιο να σε επηρέαζει σε τέτοιο βαθμό'' λένε.Και ποιός είναι αυτός που ορίζει το πόσο σημαντικό είναι για σένα κάτι;H οπτική τροποποιείται με βάση το άτομο και όχι την ίδια την κατάσταση.Η κατάσταση υπάρχει και εσύ απλά την αντιμετωπίζεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο.Ο τρόπος διαχείρισης αυτής δεν είναι ''γενικός'', η αντίδραση προκύπτει απ' αυτό που νιώθεις το οποίο έρχεται μετέπειτα και αφού έχει γίνει προσωπική επεξεργασία.Τίποτα, δεν είναι αόριστο και γενικό και κανένας δεν μπορεί να αντιληφθεί απόλυτα το πως γίνεται ο χειρισμός των συναισθημάτων του άλλου για να προκύψει ένα τελικό αποτέλεσμα.Είναι προσωπική επιλογή,έστω και εαν διαφωνεί με το δικός μας ''είναι'', δεν παύει να υπάρχει ως σκέψη που πηγάζει απ' όλα αυτά που κανένας μαζί σου δεν έχει βιώσει.Η απολυτότητα λοιπόν οδηγεί στην αντικειμενικότητα.Όλα είναι υποκειμενικά, εφόσον προέρχονται από προσωπικές διεργασίες οι οποίες έχουν συγκεκριμένες καταλήξεις που ενεργοποιούν ορισμένες πρακτικές.Με το να απενεργοποιούμε την σκέψη μας και να απογόρεύουμε της έκφραση των αληθινών συναισθηματων μας, κινώντας με βαση την ''αντικειμενικότητα'', χάνουμε κομμάτια του εαυτού μας που προκύπτουν από τις ''μετρήσεις''του σωστού και λάθους τα οποία βαθιά μέσα μας είναι ανύπαρκτα, καθώς η υποκειμενικότητα που κρύβουν είναι ολοφάνερη.Βάλτε το προσωπικό στοιχείο στην ζωής σας και μην ζείτε με βάση τα θέλω των άλλων, εσείς είσαστε οι πρωταγωνιστές.