27.6.2013 | 03:57
Τα έκανες σκατά. Τα έκανα χειρότερα.
Ήταν ο πιο ωραίος χρόνος της ζωής μας και το ρίσκο που πήρα βγήκε ένας έρωτας βροχή και κομμένη ανάσα. Έφυγα χιλιόμετρα μακρυά. Δεν το άντεξες. Ήσουν άσχημα και αυτό μας επηρέασε ακόμα και όταν βρεθήκαμε κοντά. Όμως. Σε πήραν από το χέρι τα κνώδαλα και σου είπαν ότι μπορείς να ζείς στην επιφάνεια. Δεν ήσουν όμως για εκεί. Το έκανες το λάθος και με πλήγωσε. Ύστερα νίκησα αυτό τον μεγάλο τοίχο, αλλά δεν άντεξα. Είμαι πολύ ερωτευμένος για να μην εκραγώ και τα τα έκανα ερείπια. Υποβαθμιστήκαμε. Γίναμε γκόμενοι και έσπασε κάθε προσμονή.Τώρα μιλάμε με σπασμένα τηλέφωνα και αλληλογραφία χωρίς χαρτί.Να μπορούσα να σε κράταγα στα χέρια μου και να έβγαζες όλη αυτή την αγάπη που κρύβεις. Να με κοίταζες πάλι όπως μόνο εσύ ξέρεις.Να,να, να, ν. Λόγια.Μάλλον κλείδωσα την πόρτα που έκλεισες. Όταν ψάχνεις για νικητές αυτό που χάνει πάντοτε είναι το εμείς.Σ'αγαπώ ακόμα. Αλλά θα βρώ τον στόκο που κλείνει τις πληγές. Αγάπη μου. Δεν μου έδωσες ευκαιρία. Και σου είπα. Φταίς δεν φταίς δεν πειράζει. Ποτέ δεν είναι αργά. Αλλά έπεσε μάλλον πολλή σιωπή πάνω από την πόλη που βρίσκεται το διαμέρισμα από το 6ο πάτωμα. Δυστυχώς σε θέλω ακόμα.