ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.10.2015 | 03:54

Τα φοιτητικά μου χρόνια δεν εξελίχθησαν όπως ήλπιζα.

Στο γυμνάσιο αντιμετώπιζα έντονη εχθρική συμπεριφορά, κυρίως από συμμαθήτριες, γεγονός που μου άφησε παρακαταθήκη αμέτρητες ανασφάλειες και θλιβερές αναμνήσεις. Στο λύκειο τα πράγματα ήταν εμφανώς καλύτερα καθώς διάλεξα διαφορετικό σχολείο από την πλειοψηφία των πρώην συμμαθητών μου προσπαθώντας να απελευθερωθώ από την μιζέρια και την ανασφάλεια. Τα 3 αυτά χρόνια είχαν τα καλά και τα κακά που συνήθως συνάδουν με την συγκεκριμένη εφηβική περίοδο, ωστόσο μου εξασφάλισαν μία φιλική και μία ερωτική σχέση που συντέλεσαν καθοριστικό ρόλο στην επιλογή της πόλης που θα σπούδαζα στην πορεία. Ξεκίνησα τη φοιτητική μου ζωή με αισιοδοξία και απωθημένα ζητώντας την παρέα, παρόλα αυτά, 4 χρόνια μετά οι φίλοι που τόσο λαχταρούσα δεν ήρθαν ποτέ. Στο πρώτο έτος γνώρισα ορισμένες κοπέλες που κυρίως μετά το erasmus μου στο τελευταίο έτος χάθηκαν, εκτός από 1-2 περιπτώσεις που κρατήσαμε επαφή αλλά όχι ουσιαστική, όχι αυτό που είχα ανάγκη, άλλωστε αυτές από την αρχή είχαν δικές τους κτισμένες παρέες οπότε δεν με είχαν εκείνες ανάγκη. Γενικά πέρασαν διάφοροι αλλά απλά προσπέρασαν. Το erasmus στάθηκε επίσης αφορμή στο να χάσω και την μοναδική φίλη που ένιωθα κοντά μου, την κοπέλα από το λύκειο. Όχι παντελώς ξαφνικά, λίγες μέρες μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα μου φανέρωσε έναν άλλον εαυτό, έναν εαυτό, που όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχθώ, ανέβλυζε κρυμμένες σκέψεις και...ζήλια. Τόσα χρόνια προσπαθώ να καταλάβω τι κάνω λάθος, τι πρέπει να διορθώσω ώστε να γίνω λιγότερο αδιάφορη και περισσότερο απαραίτητη αλλά ότι καινούργιο και να επιχειρούσα το αποτέλεσμα ήταν σταθερό. Ως χαρακτήρας είμαι ομολογουμένως ευδιάθετος και διασκεδαστικός καθώς, λόγω βαθιά ριζωμένων ανασφαλειών, έχω βάλει ως προτεραιότητα την εξασφάλιση της καλοπέρασης των γύρω μου, γεγονός που μου το επιβεβαιώνει και το αγόρι μου που συνεχίζουμε να είμαστε μαζί από τα 18 μου όπως προανέφερα. Τον τελευταίο καιρό αναρωτιέμαι για τον ρόλο που ίσως έπαιξε το ότι ποτέ μου δεν είχα fb. Στην ζωή των συνομηλίκων μου κατέχει ένας τεράστιο ποσοστό της καθημερινότητας τους και το γεγονός ότι εγώ έλειπα από αυτό, ίσως τους απομάκρυνε από εμένα ή τους έκανε να "ξεχνάνε" την επαφή μου στο κινητό τους. Εσείς τι πιστεύετε; Έχει τέτοια δύναμη το fb ; Αγγελική
 
 
 
 
Scroll to top icon