ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από τέσσερις ημέρες επέστρεψα από το εξωτερικό όπου είχα πάει για δουλειά και η μητέρα μου έφτιαξε το αγαπημένο μου φαγητό, όπερ εστί... γιουβαρλάκια. Τα έφαγα με βουλιμία το μεσημέρι γιατί η μητέρα μου είναι εξαιρετική μαγείρισσα. Το ίδιο και το βράδυ. Η μητέρα μου είχε κάνει μια κατσαρόλα όπως αποδείχθηκε οπότε μου τα σέρβιρε και την επόμενη ημέρα. Όσο υπέροχα και αν ήταν δεν ήθελα πια να τα φάω και πήγα έξω για σουβλάκι με φίλους μου. Όταν επέστρεψα, η μητέρα μου φώναξε αμέσως: "μην ξεχάσεις τα αγαπημένα σου γιουβαρλάκια!" στα ζεσταίνω τώρα. Της είπα ότι έχω φάει και ότι δεν θέλω τώρα να φάω γιουβαρλάκια. Την τρίτη ημέρα έλειπα σε συναντήσεις και γύρισα το βράδυ, όπου πάλι βρήκα στο τραπέζι σημείωμα: "μάντεψε τι θα φας...". Ξεσκεπάζω το πιάτο και βλέπω πάλι τα γιουβαρλάκια που είχαν αρχίσει να σαπίζουν πια... Σήμερα το μεσημέρι η μητέρα μου έφτιαξε κιμαδόπιτα. Επιτέλους, της λέω, νόμζα ότι θα μου πεις πάλι γιουβαρλάκια! Αφού έφαγα την κιμαδόπιτα, η μητέρα μου μου είπε ότι μεταποίησε τα γιουβαρλάκια σε πίτα για να μην πάνε χαμένα. Νομίζω ότι έχει αρχίσει να τα χάνει...Φυσικά, με πήγε πέντε μία.