Συμβαίνουν αυτά, άνθρωποι είμαστε, δεν έκανες και κανένα έγκλημα. Ούτε έχεις προχωρήσει σε πράξεις.Αν ποινικοποιούνταν οι σκέψεις και τα θέλω θα ήμασταν όλοι φυλακή. Θα σου περάσει με τον καιρό, όλα περνάνε, ακόμα κι εκείνα που δεν θέλουμε να περασουν ποτέ.
27.5.2014 | 15:38
Τα λόγια είναι περιττά.
Δεν ξέρω με ποιο τρόπο να το εκφράσω αυτό που με απασχολεί. Είμαι 40 χρονών, χωρισμένη, με ένα γιο 21 χρονών. Τον κολλητό του τον έχω σαν παιδί μου, μιας και με τη μητέρα του είμαστε παιδικές φίλες. Πλέον νιώθω περίεργα πράγματα όταν τον βλέπω.Έχει γίνει άντρας πια Δεν θα ήθελα να αναλύσω, αλλά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Με αγκαλιάζει όπως πάντα έκανε και πανικοβάλλομαι.Αποφεύγω κάθε επαφή μαζί του. Νιώθω φρικτά που μου συμβαίνει αυτό, μοιάζει αδύνατο. Τον σκέφτομαι συνεχώς. Συνεχώς.Όμως επειδή σκέφτομαι περισσότερο τον γιο μου και την φίλη μου, είναι κάθε που δεν θα ήθελα να παραδεχτώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό.
1
