ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κατά τη γνώμη μου, όλοι μας κρίνουμε εξ᾽ιδίων και με αφορμή τις προσωπικές μας εμπειρίες. Αυτή λοιπόν είναι κι η δική μου εμπειρία που πραγματικά ελπίζω να επηρεάσει θετικά, να εμπνεύσει, να βοηθήσει όλους εκείνους που νιώθουν οτι βρίσκονται ή βρέθηκαν σ᾽ένα τέλμα στη ζωη τους, πνευματικό, συναισθηματικό, σωματικό.Ήταν μια περίοδος από εκείνες που ονόμαζα από ήδη αρκετά νεαρή ηλικία ¨μαύρη¨, όπου πνιγόμουν μέσα σε αρνητικές σκέψεις, τα ψυχοσωματικά συμπτώματα μου έκαναν παρέα καθημερινά, στομάχι ανάκατο, ταχυκαρδίες όπου νόμιζα ότι θα εκραγεί η καρδιά μου κι έπειτα η γλυκιά ανάμνηση ενός χαπιού που θα κάνει πέρα ως ένα σημείο αυτή την τρέλα, έλλειψη επικοινωνίας κι απομάκρυνση ανθρώπων που νοιάζονταν αλλά δε μπορούσαν να καταλάβουν κι εγώ να νιώθω τρελή απέναντί τους μη μπορώντας να το εξηγήσω επαρκώς. Έπειτα μια περίοδος ανάκαμψης και τούμπαλιν. Και φυσικά τα γνωστά προβλήματα όλων μας εκεί, μακρόχρονες σπουδές κι αδυναμία εύρεσης εργασίας, που σε κάνει να νιώθεις ανάξιος, να βαλτώνεις, να μην έχεις με τι ν ασχοληθείς, να μην ξέρεις πως θα θρέψεις τη μελλοντική οικογένεια που τόσο θέλεις να δημιουργήσεις.. Όνειρα κλεμμενα ίσως...Κι έπειτα από ένα προσωπικό γεγονός (η αφορμή ίσως), έχοντας περάσει ένα χειμώνα με χάπια, κάθισα και σκέφτηκα, έκανα σχολαστικό απολογισμό όπως ποτέ δεν έιχα κάνει και κατέληξα ότι δεν είναι αυτή η ζωή που έχω ΕΠΙΛΕΞΕΙ, ότι καμία νεύρωση ψυχική ή σωματική δε μπορεί να με επηρεάσει αν δεν την αφήσω εγώ.. Οτι υπάρχουν εκεί έξω όμορφα πράγματα κι άνθρωποι ακόμα, ο ήλιος, ο ουρανός, η φύση, η δυνατότητα να τα βλέπω και να τα μυρίζω, ένας ωραίος καφές, η μητέρα μου που αγαπώ τόσο, η ΖΩΗ, η ύπαρξή μας σ αυτόν τον κόσμο που παλιότερα δεν πίστευα ότι είναι ένα δώρο, αλλά κατάρα. Άλλαξα λοιπόν μέρα με τη μέρα και με πολλη προσπάθεια και πόνο, τον τρόπο σκέψης μου και αποφάσισα να αποδεχτώ οτι ποτέ τίποτα δε θα είναι εύκολο, όπως συνηθίσαμε να πιστεύουμε μεγαλώνοντας μέσα σε μια ασφάλεια που μας παρείχαν το κατά δύναμιν οι γονείς μας. Κι ακόμη το υπενθυμίζω στον εαυτό μου (μπορεί κι από φόβο μην ξαναπάρει την κάτω βόλτα).Και συμφωνώ λοιπόν σφόδρα με μια αναγνώστρια από τη lifo ὀτι η επανάσταση έρχεται από μέσα μας, είναι τόσο μεγάλη η (πνευματική) δυναμή μας που μπορει να κάνει θαύματα! Ας πολεμήσουμε όλοι μαζί σ᾽αυτή την άχαρη κοινωνία που μας επέβαλαν, κόντρα στο κατεστημένο και στην έλλειψη σκέψης, κάνοντας αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα, να ΖΟΥΜΕ κ να ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ για ένα καλύτερο αύριο, ξεκινώντας πάντα από το παρόν.