ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τον τελευταίο καιρό το τηλέφωνό μου χτυπάει συνέχεια. φίλοι να πουν το πρόβλημά τους. γκομενικά. οικονομικά. υγεία. όλα σκατά. γονείς τρομαγμένοι που τους μειώσανε κι άλλο το μισθό. πως θα πληρώσω την εφορία. πως θα βάλω πετρέλαιο. υπομονή λέω σε όλους. δίνω λίγη ελπίδα, γιατί χωρίς ελπίδα που πας. και λίγο χαμόγελο, γιατί όλοι στην ίδια κατάσταση είμαστε, πρέπει να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο. και μια τηλεφωνική αγκαλιά, εδώ είμαι ό,τι χρειαστείς.και μετά το τηλέφωνο κλείνει. και μετά σιωπή. και μετράω τις αποσκευές που έχουν μαζευτεί και δεν μπορώ να κάνω βήμα. και πιάνω το τηλέφωνο, αλλά συνειδητοποιώ πως εγώ δεν έχω κάποιον να πάρω.