ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου'χει σπάσει τα νεύρα ο παπάρας! Είχαμε ένα στόρι να παίζει για κάποια τέρμινα (με κοιτάς - σε κοιτώ και μετά σιωπή και διάφορα κουλά τρελοσκηνικά, μάλλον ανώριμα- είμαστε παιδιά μόνο στα 20) και κότα γαρ εγώ, του'δωσα ένα ''ραβασάκι'' όπου έλεγα τα αισθήματά μου. Το'παιξα και άνετη , είχε πολύ ωραία αντίδραση (ο γλύκας ! ) και όλα καλά. Εξαφανίζομαι εγώ για μια βδομάδα στο καπάκι (οικογενειακές υποχρεώσεις με νοσοκομεία και τα τοιαύτα), κάποια στιγμή στο skype κάτι έγραφε και έσβηνε και εν τέλει ΔΕ ΤΟ ΣΤΕΙΛΕ ΠΟΤΕ, τα νεύρα μου κρόσσια, τον βλέπω από κοντά, ΚΟΥΒΕΝΤΑ ο τυπάς. Αλλά δωσ'του να με ακολουθεί στις τουαλέτες του μαγαζιού (συχνοουρία από το άγχος η δικιά σου) και γενικώς καμία προσπάθεια για να με αποφύγει, εν αντιθέσει με εμένα που κρύβομαι από δω και από κει. Οκ, ήταν πάντα λίγο παράξενος και μαλάκας να το πω κομψά και οκ έχω υπάρξει και εγώ μαλάκω δω που τα λέμε και το γράμμα του ρθε ουρανοκατέβατο, αλλά ΜΙΑ ΧΥΛΟΠΙΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ , ΔΩΣ'ΤΗ ΚΑΙ ΑΣ ΠΕΣΕΙ ΧΑΜΩ.Μη μας ψήνεις, έχουν περάσει και κάτι μερες. Νιώθω σαν το Σπύρο Παπαδό στους Απαράδεκτους.Τι έγινε ρε παιδιά;