ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

χθες ειχα πάει με την ανιψιά μου, και οχι μονο αλλα δεν έχουν σημασία οι υπόλοιποι, για παγωτό. Σε αυτο το σημείο να δώσω λίγο 'context'.. που λενε και στα χωριά ανα την ελληνική επικράτεια. η ανιψιά ειναι 2 χρονών, και καταλαβαίνει οταν της μιλάς αλλα η ίδια χρησιμοποιεί αποκλειστικά 6 λέξεις. (οχι, ναι, κοίτα, τούρτα, παγωτό, αυτό) και κάποιες άλλες σχεδόν κραυγές που καταλαβαίνει μόνο οι ίδια και εμείς (π.χ όταν κάτι καίει ή αν χτύπησε).Πάμε λοιπον στην ιστορία. κάποια στιγμή βαρέθηκε με τα γερόντια (για την ακρίβεια, 35 δευτερόλεπτα απο την στιγμή που κάτσαμε στο τραπέζι) και άρχισε να τριγυρνάει.. πήγα λοιπόν διακριτικά απο πίσω μήπως σωθεί η παρτίδα αν αποφασίσει να δοκιμάσει κάτι θεαματικό.. αυτό που τελικά έγινε.. με έκανε να νιώσω πολύ περίεργα που είμαι 'μεγάλος'...εκει που περιπλανιόταν, ενα άλλο κοριτσάκι (λίγο μεγαλύτερο) την πλησίασε με 2 κούκλες.. αν και είδε οτι δεν μιλάει.. βασικά δε την ένοιαξε καν. της έφτανε που την καταλάβαινε. και απλά άρχισαν να παίζουν.. 3 λεπτά μετά έγιναν 3 τα παιδάκια.. ...και σκεφτόμουνα.... τους πήρε 5 λεπτά να κάνουν παρεούλα (όπως ορίζετε τέλος πάντων σε αυτη την ηλικία).. 3 μόνα παιδιά και να περάσουν ωραία (γιατί έκατσα αρκετή ώρα και χάζευα) .. εμείς οι μεγάλοι έχουμε πολύ πλουσιότερο λεξιλόγιο και συνάμα δεν μπορούμε? δε θέλουμε? φοβόμαστε? να συνεννοηθούμε.....και σχεδόν με έπιασαν τα γέλια όταν προσπαθούσα να φανταστώ την εξέλιξη του φανταστικού αντίστοιχου σεναρίου, του να πάρω το παγωτό μου και να πήγαινα σε ενα τραπέζι με 2 άλλους να κάτσω να το φάμε παρέα (στην καλύτερη θα με πέρναγαν για (νυν) ένοικο ψυχιατρείου.. οχι? εδω, στο 90?95?% των ανθρώπων θα τους φαινόταν περίεργο και εγώ προβληματικός αν καθόμουνα απλά μόνος μου σε δικό μου τραπέζι χωρίς να ενοχλήσω κανέναν...να φάω το παγωτό μου)....γι'αυτο τα παιδια είναι χαρούμενα... και εμείς μονοί και δυστυχισμένοι ...ίσως κάποια πράγματα πρέπει να μας τα θυμίσουν, γιατι και εμείς κάποτε έτσι ήμασταν...