31.12.2015 | 03:07
Τα περσινά Χριστούγεννα
δούλεψα εθελοντικά ως πωλήτρια ημερολογίων στο δρόμο για την οικονομική ενίσχυση ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού παιδιών και γυναικών. Εμείς οι εθελοντές πουλούσαμε τα ημερολόγια του οργανισμού στους περαστικούς. Κάποιοι αγόραζαν, κάποιοι στραβομουτσούνιαζαν όταν πλησιάζαμε... Κι όμως παιδιά, καθώς έπιανα διάφορους περαστικούς, έπιασα έναν και προσπάθησα να του πουλήσω...Μου λέει ''Κι εγώ άστεγος είμαι, κοιμάμαι στη στέγη τάδε, δεν έχω λεφτά''. Του χαμογέλασα, του είπα εντάξει να ΄σαι καλά κι εσύ, κι όπως κάνω να παραμερίσω, βγάζει από την τσέπη του 1,50 ευρώ και κάτι ψηλά και μου τα δίνει. Παρ' τα μου λέει αυτά έχω μόνο... Του είπα δεν χρειάζεται με χαμόγελο, κι εσύ τα χρειάζεσαι αυτά να ΄σαι καλά, όχι, επέμενε, παρ' τα για τα παιδάκια... Ο άστεγος.