ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βλέπω συχνά εξομολογήσεις εδώ που αφορούν τα πεθερικά και κατά κύριο λόγο τις πεθερές. Διαβάζω κάθε φορά τις εξομολογήσεις αυτές που συνήθως μιλούν για πεθερικά που ανακατεύονται, δημιουργούν προβλήματα, "φορτώνονται" κ.α.Βρίσκομαι στην άλλη όχθη και θα ήθελα να την μοιραστώ. Ο σύντροφός μου με τον οποίο μένουμε και μαζί, δεν έχει γονείς. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν μωρό και η μητέρα του ζει στο εξωτερικό από τότε (και δεν έχουν πολλές επαφές, ένα τηλέφωνο το μήνα και αν). Μου είναι αδύνατον να σας περιγράψω τα συναισθηματικά κενά που έχει ο άνθρωπός μου. Τον λατρεύω. Κι όταν γιορτάσαμε πρώτη φορά Χριστούγεννα στο δικό μας σπίτι στολίζοντας δέντρο, μου είπε ότι δεν είχε ξανα-στολίσει δέντρο. Μου ράγισε την καρδιά. Έβαλα το δώρο του κάτω από το δέντρο, και όταν το είδε η χαρά του με γέμισε αγάπη. Έλαμπαν τα μάτια του.Αποζητά την παρέα των γονιών μου με κάθε ευκαιρία και όποτε πάμε κάπου πάντα τους σκέφτεται και τους διαλέγει δώρα & αναμνηστικά.Αυτό είναι ένα μικρό και ίσως χαζό παράδειγμα. Όμως καταλαβαίνετε το φάσμα του κενού που έχει.Έχει τύχει να μου πουν τη φράση "είσαι τυχερή, δεν έχεις πεθερά να ανησυχείς και πεθερό". Αναρωτιέμαι, σε παιδί 2 χρονών θα έλεγε ποτέ κανείς "δεν πειράζει που δεν έχεις γονείς, η γυναίκα σου θα είναι ευτυχισμένη με αυτό". Ακόμη κι αν είχα να αντιμετωπίσω τα πεθερικά από την κόλαση, θα το προτιμούσα από το να είναι πληγωμένος ο άνθρωπός μου.Τους ζωντανούς μπορείς να τους διαχειριστείς και να βρεις μια λύση για να συνυπάρξεις εφόσον με τον άνθρωπό σου είστε καλά. Με τους νεκρούς το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να καλύψεις τα σπασμένα.