ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω σαν τον γκόμενο της Εμμανουέλας Αγγουράκη. Αλλά στο θηλυκό. Θα βαρούσα το κεφάλι μου στον τοίχο με αυτά που έμαθα σήμερα, αλλά δεν μπορώ, θα γδάρουν τα κέρατα το σοβά. Ναι, είχε οικογενειακά προβλήματα, είχε προβλήματα με τη δουλειά, είχε υπαρξιακές κρίσεις κι εγώ η χαζή τον πίστευα και προσπαθούσα να μην τον ενοχλώ κιόλας και να τον στηρίξω ψυχολογικά. Μπούρδες. Τον χώριζε η άλλη εκείνο τον καιρό και αυτός είχε πέσει σε κατάθλιψη. Δεν ήθελα να το ακούσω το γαμημένο το ένστικτο που μου έλεγε ότι κάτι πάει πολύ στραβά, ήθελα να τον εμπιστευτώ. Θέατρο του παραλόγου γίναμε, στην ουσία τον παρηγορούσα που χώρισε, ενώ ήμασταν ήδη μαζί 4-5 μήνες. Ίσως θα έπρεπε να το είχα καταλάβει τότε που μιλούσε στο κινητό ξημερώματα με τις ώρες. Ή τότε που σταμάτησε την ώρα που κάναμε σεξ για να απαντήσει σε μήνυμα. ΔΕΝ ΤΡΟΛΑΡΩ αν και είναι μάλλον δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι δεν είμαι τρολ απλά απελπιστικά ηλίθια σε βαθμό κακουργήματος. Και τώρα τι κάνω? Του το λέω? Έχουν περάσει δυο μήνες από τότε. Απ'όσο ξέρω ήταν εντάξει απέναντί μου αυτούς τους δύο μήνες (μάλλον επειδή δεν την ξεπέρασε ακόμη για να πάει με άλλη). Δώστε τα φώτα σας ρε παιδιά, βρίστε με, πείτε κάτι για να πειστώ ότι δεν αξίζει να κάθομαι και να κάνω ότι το ξέχασα και να μην πω τίποτα, μόνο επειδή εγώ τον αγαπάω...