ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ωρες ώρες οταν σκεφτομαι πού είμαι και τι κανω, πόσα χρονια ζω μακρια απο την οικογενεια και τους φίλους που είχα/εχω, δυσκολευω να το συνειδητοποιήσω πώς το εκανα.. Πώς τα παράτησα όλα και έφυγα από την Ελλάδα. Βρήκα μια ευκαιρία/δουλειά στο εξωτερικό και το έσκασα. Ναι, στην τελική δεν ηταν απλά "ευκαιρία", ήταν τάση φυγής, για ακόμα μια φορά. Τα τελευταια 8 χρονια αλλάζω χώρες και πόλεις λόγω δουλειας.Εχω σταματήσει να δένομαι συναισθηματικά με ανθρώπους.Εφτασα 30 και ακομα δεν μπορώ να κατασταλαξω καπου. Εχω συνεχεια τάσης φυγής.Όταν μένω σε ενα μέρος, θελω να φυγω να παω αλλου... και όταν παω αλλού, μου λείπει το προηγουμενο μέρος. Όταν πάω στην πόλη μου στην Ελλάδα, είμαι ευτυχισμενη. Όταν παω για λίγες μερες, δεν θελω να φυγω. Αλλά όταν σκεφτομαι να γυρω πίσω, από την μια το θελω πολύ αλλά από την αλλη με την ανεργία στην Ελλάδα φοβαμαι να γυρισω. Την εζησα την ανεργία και δεν την ξανα θελω. Θελω να ειμαι δημιουργική. Για αυτό το εσκασα και εφυγα. Αλλα παντα σκέφτομαι αυτους που άφησα. Δεν μπορω να κανω πραγματικούς φίλους εδώ. Πάντα τους συγκρίνω με αυτους που αφησα πίσω. Δεν μπορώ να κανω κάποια σχεση εδώ. Δεν ανοιγομαι σε ανθρώπους. Φοβαμαι. Εχω χάσει το θάρρος μου να κανω σχεσεις. Γιατί στο τελος ή εγώ θα φυγω ή αυτοί. Αρα εχω γινει μια μοναχική γυναικα με τασης φυγής.