ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τρομάζω με αυτό που νιώθω για μένα όταν κοιτάζω στον καθρέφτη. Παλιότερα ένιωθα ωραία. Τώρα τίποτα, μία απέραντη αδιαφορία. Αυτό πρέπει να είναι, είναι δυνατόν ποτέ κάποιος να βαρεθεί ακόμα και την ίδια του τη φυσιογνωμία; Ίσως είναι κάτι βαθύτερο αυτό που έχω βαρεθεί, ίσως να έχω βαρεθεί αυτά που μου συμβαίνουν, αυτούς που με περιβάλλουν, τα πρωτόγνωρα περιττά κιλά που περιμένω να φύγουν μόνα τους, τους άλλους να μου λένε ότι είναι "γοητευτικά", την εξεταστική που πλησιάζει. Και πιο πολύ απ' όλα ίσως να έχω βαρεθεί να σκέφτομαι ότι θα κάνω κάτι για όλα αυτά, ότι επιτέλους θα κάνω κάτι.Ή μπορεί απλά να είναι η ώρα και να νυστάζω και να μη με έπιασε ο καφές.