ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξερω οτι πια δεν μπαινεις εδω. Καλυτερα. Δε γραφω για να το δεις. Γραφω για να τα πω καπου. Τωρα ξερω οτι οτι εγινε ηταν για καλο. Αλλα ετσι για το γαμωτο δε σου ζητησα και δεν ηθελα ποτε να χωρισουμε. Ηθελα χρονο να συνελθω. Αυτα που περασα δεν ηταν λιγα. Και ηθελα χρονο να συνελθω και συ δε σταματουσες να με πιεζεις και να σε νοιαζεις μονο εσυ. Τον χρονο που ζητησα και πηρα με τον ασχημο τροπο τον αξιοποιησα σωστα. Διορθωσα ολα αυτα που ηθελα και συνηλθα. The hard way. Αντιμετωπισα την καταθλιψη, εχασα το βαρος που ηθελα, ειμαι εξαιρετικα καλα στη δουλεια χωρις αγχος και υψωσα και παλι το αναστημα μου και διεκδικησα αυτα που ηθελα απο τον αλλον. Εκανα αυτα που ηθελες. Οπως ομως σου ειχα πει τα εκανα για μενα. Και εσυ απεδειξες οτι ησουν οσα φοβομουν. Ολα επιφανειακα. Με αντικατεστησες απλα και γρηγορα. Δεν εχει σημασια με ποια αλλα τι. Και το μονο που μου εμεινε να ποναω ειναι οτι ολα τα προηγουμενα χρονια ολα οσα θησαυριζα ηταν ψεμμα. Δεν πειραζει που δε θες τωρα. Πειραζει που δεν ηταν ποτε αυτο που νομιζα. Καθε εμποδιο για καλο. Αλλα να ακυρωνεις τοσα χρονια και τοσες θυσιες ποναει και θα ποναει παντα. Τα πεταω ολα. Και κοιταω μπροστα. Ενα μου μενει να σου πω. Κοιτα να κανεις ψυχοθεραπεια. Γιατι αυτα τα παιδακια που τοσο ποναω και σκεφτομαι αξιζουν μα εχουν τουλαχιατον ενα sane γονεα. Και φαινεται οτι οπως το πας το χανουν.