ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω σε ποιό κόσμο ζουν κάποιοι άνθρωποι πραγματικά.Κάθε μέρα πηγαίνω στη δουλειά το πρωί και γυρνάω απόγευμα.Εκτός από αυτήν την περίοδο που έχω άδεια.Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που λένε ότι είναι εύκολο να γίνουν γνωριμίες έξω οπουδήποτε, πραγματικά ζουν στην πόλη;Κυκλοφορούν στην πόλη αυτή ή είναι σαν τον άλλον που προ ολίγων ημερών από εδώ μέσα, μάς έστελνε φιλούρες από Σαντορίνη και μας έλεγε να μη στενοχωριόμαστε γιατί θα βρούμε το λιμάνι μας και μπλα μπλα μπλα κι ένα σωρό κούφια λόγια που έρχονται στο στόμα των βολεμένων επειδή ακριβώς είναι βολεμένοι;Βλέπω κόσμο με μάσκες κολλημένο στα κινητά του να μη σηκώνουν κεφάλι.Είμαι από τους ανθρώπους που δεν πηγαίνω σε μπαρ, δεν είναι αυτός ο τρόπος μου, έχω πει ότι μεγάλωσα χωρίς να έχω τη δυνατότητα να κοινωνικοποιηθώ στην ηλικία που θα έπρεπε, δεν έζησα πηγαίνοντας σε πάρτυ συμμαθητών ή σε εξόδους με συμμαθητές. ούτε ως φοιτητής αργότερα, μεγάλωσα σε μονογονεϊκό περιβάλλον, ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν οχτώ χρονών και μεγάλωσα με τη μητέρα μου σε δύσκολο περιβάλλον μέχρι που πέθανε και η μητέρα μου όταν ήμουν είκοσι ενός ετών.Δεν απέκτησα κοινωνικοποίηση όταν θα έπρεπε αλλά κι όσες φορές προσπάθησα να επικοινωνήσω με τους άλλους ανθρώπους, ελάχιστοι στάθηκαν δίπλα μου.Η ντροπαλότητα και η συστολή που έχουν πολλοί άνθρωποι, εκλαμβάνονται ως αδυναμία ή σνομπισμός, και το 'χω ακούσει κι απ' άλλους ανθρώπους αυτό.Το γεγονός ότι εμφανισιακά είμαι άσχημος, δεν βοηθάει στο να σπάσει ο πάγος, οπότε δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη ζωή μου όσον αφορά τη σχέση μου με το αντίθετο φύλο.Μια ζωή ήμουν ο καλός ωτακουστής και για τις γυναίκες και φγια τους ελάχιστους φίλους.Πριν δεκαοχτώ χρόνια έκανα ψυχοθεραπεία για κάποιο χρονικό διάστημα και το συμπέρασμα του ψυχολόγου ήταν να αποκτήσω το θάρρος που μου λείπει, να μη φοβάμαι να εκτεθώ, να δίνω και να παίρνω και να λέω πάντα αυτό που σκέφτομαι , να μη φοβάμαι να ρισκάρω και τέτοια.Όταν ακολούθησα τις συμβουλές του ψυχολόγου, δέχτηκα μόνο απόρριψη από τους άλλους και κυρίως στις ερωτικές σχέσεις.Τόλμησα να αποκτήσω θάρρος και δέχτηκα μόνο απόρριψη.Σε αυτό το σημείο θα πείτε για την εμφάνισή μου, να αλλάξω εμφάνιση.Άλλαξα εμφάνιση. Κοντά μαλλιά, μακριά μαλλιά, ξυρισμένος, αξύριστος, αδύνατος, εύσωμος, τα πάντα.Μέχρι που έφτασα πλέον στα τριάντα έξι μου χρόνια, να μου έχουν πέσει τα μαλλιά μου πριν κάποια χρόνια, ο δερματολόγος μού είπε από το άγχος και το κληρονομικό (καραφλός ήταν κι ο μπαμπάς μου), να έχω καράφλα στη μέση του κεφαλιού μου και γύρω-γύρω μαλλιά, απέκτησα και άσπρες τρίχες στα μαλλιά μου, εξηντάρισα πριν την ώρα μου.Δεν ενοχλώ κανέναν και καμία, εξυπηρετώ όποτε μου ζητηθεί, έχω αποκτήσει πλέον το γνώθι σαυτόν και ξέρω ότι θα πεθάνω μόνος, κάτι που πραγματικά με κάνει να θέλω να κλαίω κάθε μέρα αλλά εδώ και δυο-τρία χρόνια δε μου βγαίνουν δάκρυα, θέλω να κλάψω, να ξεσπάσω, συσπάται το πρόσωπό μου τα βράδια που ξαπλώνω, αλλά τα δάκρυα δε βγαίνουν, νιώθω σαν να έχουν πετρώσει.Προσπάθησα εδώ μέσω της στήλης να επικοινωνήσω, είδα ότι υπάρχει η κλίκα των βολεμένων μεταξύ των σχολιαστών, η πλειοψηφία εδώ μέσα είναι όπως κι έξω.Η ζωή μου δε γίνεται να αλλάξει.Δεν έχω τσακωθεί ποτέ μου με άνθρωπο έξω ποτέ.Παρηγοριά μου είναι η τέχνη, κυρίως το σινεμά και η λογοτεχνία και το θέατρο.Έχω γράψει πάνω από τέσσερις χιλιάδες τραγούδια, στίχους για τραγούδια, όλα αυτά τα χρόνια που βυθίζομαι στη μοναξιά μου, σενάρια, μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα.Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, δεν έμπαινα στη στήλη εδώ μέσα και πραγματικά αισθανόμουν πολύ καλύτερα, απομονωμένος αλλά πολύ καλύτερα.Κι όταν τελείωσε η καραντίνα, το συνέχισα αυτό, δεν έμπαινα.Άρχισα να ξαναμπαίνω στη στήλη εδώ από τις 4 Αυγούστου και πραγματικά αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα.Παντού κλίκες.Αυτή είναι η τελευταία μου εξομολόγηση, θα κλείσω τα σχόλια ώστε να μη χρειάζονται οι αγαπητοί διαχειριστές να ταλαιπωρούνται και να σβήνουν σχόλια, γιατί συνήθως εδώ μέσα ξεκινάει κάτι και καταλήγει σε ξεκατίνιασμα σχολιαστών, κι αυτό συνήθως προέρχεται από τα ''δυνατά'' μυαλά κι όχι από τους μοναχικούς-προβληματικούς που κατηγορούνται για τα πάντα, κι εδώ μέσα αλλά κι έξω στη ζωή.Ευχαριστώ τον συνονόματο από τη Θεσσαλονίκη για το ειλικρινές του mail.Έχω ήδη καραμπινάτη κατάθλιψη, για το λόγο που μου έγραψες φίλε, και δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω όλα αυτά που μου έγραψες.Σου εύχομαι κάθε επιτυχία.Ευχαριστώ αγαπητή LIFO για τη φιλοξενία στη στήλη.Να είστε όλοι καλά.Ως αδύναμο μυαλό που είμαι, κι επειδή φταίω για όλα εγώ, αποχωρώ από τη στήλη.Είναι κρίμα έναν κόσμο τελειότητας να τον χαλάνε οι ''προβληματικοί'' σαν και μένα.