ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα πολύ καιρό να γράψω. Αλλά σήμερα το πήρα απόφαση. Το χα πάρει κι άλλες φορές, αλλά σήμερα όλα μου φαίνονται ξεκάθαρα. Δε θέλω να σε ξαναδώ. Δε θέλω να ξανακάνουμε μαζί προπόνηση, δε θέλω να ακούω τίποτα πια που να σε αφορά. Δε θα το διαβάσεις ποτέ, αλλά τα γράφω για να τα διαβάζω εγώ. Η λέξη κουράστηκα είναι τόσο λίγη για να περιγράψει τι νιώθω. Από πέρυσι τον Ιούλιο που γνωριστηκαμε κουράστηκα να πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κάτι μεταξύ μας. Κι ένα φιλί ίσως να μου έφτανε, τίποτα παραπάνω. Πώς πίστεψα ότι ίσως να με βλέπεις αλλιώς; Είχα ανάγκη να πιαστω από μια χίμαιρα μάλλον. Ενα χρόνο τώρα συναντιόμαστε, προπονουμαστε μαζί, φεύγουμε ο καθένας για το σπίτι του και δεν έχεις καταλάβει τίποτα απ' όσα συμβαίνουν μέσα μου. Είμαι το φιλαράκι απ' το γυμναστήριο. Ομως όχι, φίλε... δεν είμαι. Ποτέ δε θα γίνω το φιλαράκι, αν παρατηρούσες τη φλόγα στα μάτια μου κάθε φορά που σε κοιτάζω, θα το καταλάβαινες. Να μιλήσω, δε γίνεται. Να συνεχίσω, πάλι δε γίνεται. Αντίο, φίλε. Α.