ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είσαι πιτσιρίκι , μόλις που άρχισες να καταλαβαίνεις τα βασικά συναισθήματα και με το καλημέρα διαπιστώνεις περίεργες συμπεριφορές μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Κοιτάς τους μεγάλους με απορία , τους βλέπεις να φωνάζουν , να πετούν αντικείμενα , να ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού νευριασμένοι και προκατειλημμένοι από πριν.Τσακώνονται , αλλά το βλέπεις ότι ο λόγος δεν είναι αυτός που φωνάζουν ... η απορία σου τους νευριάζει ακόμα παραπάνω , δεν θέλουν να βλέπουν στα μάτια σου απορία , δεν θέλουν να τους κρίνεις , είναι οι γονείς σου ... και εκείνη την στιγμή τους ενοχλεί η διαπεραστική ματιά σου ... νιώθουν καλύτερα αν σε κάνουν να τους φοβάσαι. Στο κάτω κάτω είσαι ένα μικρό παιδί και έχουν ήδη αποφασίσει ότι έχει μεγαλύτερη αξία ο εφηβικός εγωισμός τους.... Μεγαλώνεις γίνεσαι 10 , 12 , μπαίνεις στην εφηβεία με τεράστια τραύματα από το απαίδευτο ζευγάρι που πεισματικά πιστεύει ότι του χρωστάει ακόμα η μοίρα ,ότι δεν βρήκε έτοιμο στην ζωή του... ...πεισμώνεις , αντιδράς , τους μισείς , αλλά και έχεις ανάγκη να τους αγαπήσεις , έχεις ανάγκη από οικογένεια ... αυτή η αντίφαση σε διαλύει τελείως , χτυπάς από τοίχο σε τοίχο , ο χρόνος περνάει η ψυχή σου σκουραίνει και άλλο , γίνεσαι αντάρτης , δυνατός , οξύθυμος , τρυφερός με τους άλλους , ψάχνεις μια διέξοδο , μα κανένας δεν σου έδειξε πως να μιλάς με τους ανθρώπους , πως να γίνεσαι χρήσιμος , πως να προσφέρεις ώστε να σου προσφέρουν και σένα . Παλεύεις μόνος σου , μαθαίνεις μόνος σου όσο μπορείς διδάσκεις τον εαυτό σου με όποιον τρόπο μπορείς , δεν έχεις γονείς , οι γονείς σου δεν αντέχουν καν την νεανική σου εικόνα , την ζηλεύουν , γίνεσαι στόχος ο ίδιος , οι άνθρωποι που δεν ντρέπονταν να διαλύσουν τα συναισθήματά σου , έρχονται τώρα να σου κάνουν παρατήρηση ότι άργησες να γυρίσεις , οι άνθρωποι που δεν σεβάστηκαν στιγμή την παιδική σου αθωότητα , την καθαρή ψυχή σου , οι άνθρωποι που δεν κατάλαβαν την σημασία του να έχεις ένα αμόλυντο παιδί μέσα στο σπίτι σου και να χαίρεσαι αυτή την μοναδικότητα κάθε στιγμή , έρχονται τώρα να σου επιβάλουν στην τύχη ότι κατεβάζει το μυαλό τους , σαν μια τελευταία προσπάθεια να σε λερώσουν με την μαύρη τους ψυχή άλλο ένα χέρι .... να είναι σίγουροι ότι δεν θα τους ξεπεράσεις. Σε ένα τέτοιο σπίτι είναι θέμα τύχης το πως θα εξελιχτούν τα παιδιά ... ξέρεις ότι θα χάσεις πολλά ... ελπίζεις να μην χάσεις τα πιο βασικά ... να έχεις υγεία , να έχεις μυαλό , να έχεις συγκρότηση ... ήδη πας για τα 17 σου και αισθάνεσαι πολύ μειονεκτικά , ντρέπεσαι για το μέρος που πας και κοιμάσαι , ντρέπεσαι για τις ίδιες τις αναμνήσεις σου , μιλάς με κορίτσια , ερωτεύεσαι , σε ερωτεύονται , σου μιλάνε για τα δικά τους παιδικά χρόνια και σε αγκαλιάσουν τρυφερά χαμογελώντας .... εσύ θέλεις όμως να κλάψεις .... έχει άλλη σημασία για σένα η αγκαλιά από ότι για αυτές . Για αυτές είσαι η πρώτη αντρική αγκαλιά , ο πρώτος άντρας που κατάφεραν να γοητεύσουν ... για σένα είναι το χάδι που δεν είχες από την μάνα σου , το φιλί που δεν είχες το πρωί πριν πας στο σχολείο ..... Είσαι ήδη πολύ διαφορετικός , δεν το διάλεξες στο επιβάλανε , είσαι ήδη ράκος. Η τύχη δεν είναι με το μέρος σου ούτε στο θέμα της υγείας . Δεν γύρισε να σε κοιτάξει κανείς , δεν έκανες ποτέ εξετάσεις , φτάνεις στα 18 σου και δεν κατάλαβες ποτέ γιατί πονάνε οι όρχεις σου , γιατί τσούζει τόσο πολύ το πέος σε σημείο να μην μπορείς να περπατήσεις , οι γονείς σου δεν νοιάστηκαν ποτέ , μικρόψυχοι ... έδειχναν να είναι περισσότερο άνετοι με την αποτυχία σου ... σε ποιον να μιλήσεις ;;; Περνάνε τα χρόνια πας τρομαγμένος στον Στρατό ... παρακαλάς να μην σε στείλουν πίσω λόγο των γεννητικών σου οργάνων , να μην γίνεις ρεζίλι , σκέφτεσαι να νοικιάσεις ένα σπίτι μακρυά , να προσποιηθείς την θητεία σου αν δεν σε κρατήσουν ... ευτυχώς , δεν πολυνοιάζονται και εκεί .... ευτυχώς ... δεν θέλεις να κάνεις την χάρη στους γονείς σου να τους ικανοποιήσεις ότι είσαι αποτυχημένος , με ελαττώματα ... Μεγαλώνεις και άλλο , οι γονείς αρρωσταίνουν , γερνάνε , πεθαίνουν και παίρνουν μαζί τους ακόμα και την συγνώμη που σου χρωστάγανε , σου αφήνουν και μερικά χρέη σαν δωράκι ... προσπαθείς να τελειώσεις τις σπουδές σου σακατεμένος ψυχικά και σωματικά , που και που βλέπεις και κανένα φίλο σου χέρι χέρι με την νέα του κοπέλα , έτσι , για να νιώσεις ακόμα πιο άσχημα ... η ζωή σου αρχίζει να κρέμεται σε μία κλωστή. Είσαι 25 .... ξέρεις ότι δεν πάει καλά το πράγμα αλλά και τι να κάνεις ;;; Ένας συγγενής απόμακρος σε πλησιάζει και σου εξηγεί τότε βρέφος ... σου εξηγεί γιατί πήγες στην εντατική του νοσοκομείου ... κλαις ... δεν εκπλήσεσαι όμως , ίσα ίσα που τώρα καταλαβαίνεις ότι οι κακοί γονείς σου , ήταν τελικά πιο κακοί όταν ήσουν τελείως αδύναμος. Τελικά είσαι τελείως άτυχος ... οι δικές σου δυνάμεις θα σε βοηθούσαν να ζήσεις μια αξιοπρεπή ζωή αλλά τελικά ήσουν τόσο άτυχος ώστε να μην έχεις αυτό το μικρό σκαλοπάτι του υγιούς ανθρώπου.Μιλάς με τους παιδικούς σου φίλους .... δεν αντέχουν να ακούσουν ότι θέλεις να τους πεις , φεύγουν μακρυά , δεν θέλουν να σε ξαναδούν , δεν θέλουν να δώσουν καμία αξία στην ζωή σου , στην φιλία που είχαν μαζί σου , στις αναμνήσεις που έχτισαν μαζί σου ... θέλουν απλά να πάψεις να τους ενοχλείς όσο πιο γρήγορα γίνεται... Κάθε φορά που ανοιγοκλείνεις τα μάτια , βλέπεις να έχει περάσει μια δεκαετία , μένεις ξύπνιος μέχρι αργά ... να μην χαθεί ο χρόνος , γερνάς , αλλά δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα , πέρασες και τα 30 .... έχεις 20 χρόνια να κάνεις γενέθλια , ξυπνάς ξανά και είσαι 35 ... σου βρίσκουν ένα σωρό προβλήματα , ξεκινάς χάπια που δεν θα κόψεις ποτέ ... ανοιγοκλείνεις άλλη μια φορά τα μάτια σου και είσαι 40 ... ...κοιτάς το τηλέφωνό σου , δεν σε έχει καλέσει κανείς εδώ και χρόνια , δεν έχει κανένας λόγο να σε καλέσει , δεν είσαι χρήσιμος σε κανένα , ούτε σαν φίλος , ούτε σαν σύντροφος .Βλέπεις τον τηλεφωνικό σου κατάλογο και τότε το συνειδητοποιείς ... έχεις ακόμα μέσα τα τηλέφωνα των συμμαθητών σου από το γυμνάσιο ...τα περισσότερα τηλέφωνα που έχεις είναι από εκείνη την εποχή , είσαι τελικά τελείως μόνος εδώ και 25 χρόνια ... το ξέρεις ότι δεν θα αλλάξει τίποτα ... ... Τελικά βγαίνεις χαμένος σε αυτήν την ζωή ... Δεν ξέρω αν υπάρχει κόλαση και παράδεισος , η πεποίθησή μου είναι ότι δεν υπάρχει ... αν πάλι υπάρχει ... τότε ΔΕΝ θέλω να πάω στον παράδεισο ούτε στην κόλαση , θέλω να γίνω εγώ η κόλαση και να διαλέξω μερικούς που έχω στο μυαλό μου...