23.5.2017 | 02:11
Τελικά δε νιώθουμε το ίδιο.
Δεν ήταν τόσο δύσκολο να παραδεχτείς ότι είσαι ερωτευμένος με άλλη. Δεν ήταν δύσκολο να μου πεις την αλήθεια.Τίποτα δεν θα σου έκανα. Αλλά προτίμησες να με γράψεις την ώρα που σε ρώταγα, να κάνεις λες και είμαι τρελή. Ντρέπομαι για λογαριασμό σου για τη συμπεριφορά σου.Ντρέπομαι που κάθομαι τόσο καιρό και ασχολούμαι για ποιον λόγο; Έχω φτάσει σε επίπεδα κατάθλιψης επειδή εσύ με συγκρίνεις και με κάνεις να νιώθω λίγη. Έχω φτάσει στο σημείο να αυτομαστιγώνομαι. Πόσες φορές αναρωτήθηκα τι έκανα λάθος λες και δεν είναι εξώφθαλμο πως ήμουν απλά πασατέμπο. Το μόνο που θα γούσταρα από σένα θα ήταν αφού είσαι που είσαι θρασύς να πεις ευθέως: «ναι την ώρα μου πέρναγα όταν δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω!» Αλλά φυσικά αν πεις την αλήθεια, πώς θα με βγάζεις τρελή; Πώς θα ξαναεπιστρέφεις; Πώς θα μου λες ξανά πόσο σημαντική είμαι για σένα; Κι άλλα τόσα ψέματα. :) Αλλά να μου πεις, με τα έργα σου φάνηκε πως με βλέπεις. Τζάμπα μάγκας είσαι 'φίλε' «μου». Κρίμα. Κρίμα. Κρίμα. Κρίμα. Όχι για σένα, για μένα. Που έχω χάσει τόσα και θα μου πάρει κι άλλο τόσο να διορθώσω τη ζημιά. Αλλά εκεί η ηλίθια, να δίνω. Να δίνω. Εύχομαι μια μέρα, να σε βλέπω όπως με βλέπεις εσύ. :) Να περνάτε καλά.