ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

23 κ 2,5 χρόνια ελεύθερη.Το "μόνη" ακούγεται καταθλιπτικό.Σιχάθηκα.Εμένα πάνω απ όλα.Δεν φταίω μόνο εγώ για την κατάντια μου..φταίνε και οι συγκυρίες.Όλοι τα ξέρουμε,τα ίδια λέμε,η μοναξιά δεν παλεύεται για πολύ.Τον 1ο χρόνο καλά είσαι παρτάρεις λες κ ήσουν αλυσοδεμένος..μετά..κλείνεσαι κ συνηθίζεις στην μοναξιά σου.Δεν κάνεις το βήμα όσο κ αν θες.Η ζωή περνάει,ψάχνεις να βρεις το ενδιαφέρον κ το αξιοσημείωτο μέσα στην ίδια με την χθεσινή μέρα σου.Γίνεσαι αγρίμι,ξεχνάς κ τα βασικά.Κομπλάρεις κ ας ήσουν απτους πιο ακομπλεξαριστους.Αναπολείς παλιές καλές μέρες κ λες κάθε πέρσυ κ καλύτερα.Και οι φίλοι ζευγαράκια-φάση παντρεύομαι,τα νεύρα σου κάγκελο,ψάχνεις να βρεις παλιούς ξεχασμένους ελπίζοντας να είναι single μπας κ ταιριαξεις και σε παρασύρουν.Και να σου μια ψιλοκατάθλιψη,λίγες κρίσεις να στανιάρεις να μην ξεχνιόμαστε εκεί που λες "φτάνει,θα το αλλάξω όλο αυτό κ να πα να γ@μηθει"..μπρος γκρεμός κ πίσω ρέμα.Ντάξει ρε παιδιά,καλές κ οι εσωτερικές αναλύσεις,όλο αυτό το διάστημα ηρεμίας κ επαναπροσανατολισμού,την βρήκαμε την πηγή όλων των θεμάτων.Το θέμα είναι πως αλλάζεις όταν όλα πάνε σκατά? (όλα:παρέα,λεφτά,τόπος διαμονής,εξαρτημένη απτούς γονείς)