Όλα αυτά είναι στο παρελθόν..στο παρόν σου τι είναι; Η ντροπή που κουβαλάς, η ενοχή ότι δεν είσαι "όπως θα έπρεπε". Γιατί δεν τα αφήνεις όλα πίσω; Έχεις ιστορίες,νομίζεις πως δεν έχεις.. απλά δεν σου αρέσουν .Δεν τις θεωρείς αρκετές, αποδεκτές. Μην είσαι σε άρνηση με το ποια ήσουν ,γιατί θα είσαι σε άρνηση κ με το ποια είσαι τώρα. Αποδεξου τα όλα απολύτως και μην έχεις καμία αντισταση-κρυψιμο. Ζήσε στο σήμερα με ό,τι όμορφο έρχεται. Ο μελλοντικός σου εαυτός δεν θα ήθελε να του χαλάς τις στιγμές με αυτές τις σκέψεις . Σωστά;
16.11.2022 | 18:55
Τελικά το παρελθόν καθορίζει το παρόν στην κοινωνική ζωη;
Ώρες ώρες νιώθω ότι έχω μείνει πίσω όσον αφορά την κοινωνική ζωή. Ήμουν ένα παιδί αρκετά ντροπαλό, πάντα στο παρασκήνιο. Και οι γονείς μου δεν είναι και τόσο εξωστρεφείς άνθρωποι, ειδικά η μάνα μου. Στο γυμνάσιο άλλαξα παρέα, αλλά είχα ήδη χάσει πολλά στο θέμα της κοινωνικότητας, δεν μπορούσα να συμβαδίσω με τα παιδιά της ηλικίας μου, δεν είχα άλλα ερεθίσματα πέρα από το σχολείο και έβγαινα ελάχιστα, καθώς και η παρέα μου ήταν έτσι. Στο λύκειο κάπως βελτιώθηκε η κατάσταση, σημείωσα μεγάλη πρόοδο με κόπο, συνέχισα ωστόσο να κάνω παρέα με τρομερά εσωστρεφή άτομα που με τραβούσαν πίσω. Πλέον έχω φτάσει 2ο έτος στην σχολή μου, έχω βρει αρκετές παρέες και έχω διατηρήσει και επαφή με την παλιά. Καμία σχέση ως προσωπικότητες τα παιδιά από τις καινούριες μου παρέες με την παλιά. Περνάω πολυ ωραία, κάνω φοιτητική ζωή συγκριτικά με τις υπόλοιπες φίλες μου από το σχολείο, αλλά συνεχίζω να νιώθω ότι είμαι πίσω σε κάποια πράγματα, δεν έχω βιώματα και εμπειρίες. Όλοι μου λένε για ιστορίες τους από τα σχολικά χρόνια και εγώ δεν έχω να πω και πολλά. Απλά βλέπω τον αδελφό μου που πάει ακόμη σχολείο και έχει ένα σωρό εμπειρίες και γω τίποτα και η αλήθεια είναι ότι τον ζηλεύω. Μακάρι και γω τότε να μουν έτσι, θα αντιμετώπιζα λιγότερα προβλήματα τώρα. Ξέρω οτι πάντα πρέπει να κοιτάμε το τώρα, αλλά δεν μπορώ να μην μετανιώνω...
3
